الناز ملکی، فعال رسانه‌ای در یادداشتی نوشت: صنایع‌دستی تلالو و انعکاس احساسات پاک بر دل چوب، سنگ و فلز است که هنرمند در هر نهیب نقش عشق و مهربانی می‌نگارد. درواقع نقش عشق بر تاروپود نخ‌ها و خلق دنیای پرنقش‌ونگار دست‌بافته‌ها است.
اما تنها عایدی رنجی است که می‌برد و هنری است که می‌نگارد و این غصه غم‌انگیز موجب شد تا شورای جهانی صنایع‌دستی به‌عنوان یک تشکل غیردولتی و غیرانتفاعی باهدف برپایی جنبش صنایع‌دستی و آینده بهتر هنرمندان یا تولیدکنندگان صنایع‌دستی سال ۱۹۶۴ در شهر نیویورک ایالات‌متحده آمریکا تا سیس شود و نخستین همایش جهانی صنایع‌دستی نیز در تاریخ ۱۰ ژوئن سال ۱۹۶۴ (۲۰ خرداد ۱۳۴۳) با شرکت مسئولان برخی کشورها، استادان دانشگاه‌ها و هنرمندان و صنعتگرانی از اقصی نقاط دنیا (بیش از ۴۰ کشور جهان) در شهر نیویورک برگزار شد، شورایی به نام شورای جهانی صنایع‌دستی که به‌عنوان یکی از نهادهای فعال وابسته به یونسکو به تصویب رسید و از آن زمان تاکنون، سالروز برگزاری این همایش را روز جهانی صنایع‌دستی می‌نامند و اکنون ۹۰ کشور جهان عضو شورای جهانی صنایع‌دستی هستند و دبیرخانه آن در شهر آمستردام کشور هلند است و ایران نیز از سال ۱۳۴۷ شمسی از طریق سازمان صنایع‌دستی آن زمان به عضویت این شورا درآمد.
صنایع‌دستی به‌عنوان صنعتی ارزان‌قیمت، اما با ارزش افزوده بالا و مؤثر در اشتغال‌زایی، در اذهان عمومی مجامع بین‌المللی شناخته‌شده است و اکنون رونق در حد انتظار این صنعت نیازمند تأمین بازار فروش در سایه توجه به نوآوری و خلاقیت در تولید است.
صنایع‌دستی ازجمله صنایعی محسوب می‌شود که نقش مؤثری در اشتغال‌زایی، بهبود معیشت و درآمدزایی دارد و بهره‌وری از این صنعت نیاز به تأمین بازار فروش دارد، اما تأمین بازار فروش مستلزم توجه به سلیقه و نیاز مخاطبان است و اکنون هنرمندان صنایع‌دستی استان سمنان نوآوری و تولید متناسب با نیاز جامعه در زمینه صنایع‌دستی و خلق آثار هنری فاخر در سایه تلفیق تجربه و علم را سرلوحه کار خود قراردادند و همکاری و هم‌افزایی دانش‌آموختگان رشته‌های هنری با هنرمندان سنتی بهبودیافته است و در این روند پیشرفت، هنرمندان صنایع‌دستی استان سمنان که علم را باتجربه آمیخته‌اند، از نبود بازارچه دائمی فروش محصولات صنایع‌دستی، گرانی مواد اولیه، هزینه سنگین صادرات گلایه و انتظار دارند مسئولان در این زمینه بیش‌ازپیش یاریگر باشند.
طبق برآیند بررسی‌ها، صنایع‌دستی از معدود صنایعی محسوب می‌شود که تحریم‌ها بر آن بی‌اثر است و در شرایط تحریم به‌خوبی می‌تواند در گردش مالی و رونق اقتصادی نقش ایفا کند؛ چراکه در تولید صنایع‌دستی همه‌چیز بسته به ابتکار صنعتگر است و به‌شرط این‌که دچار آفت واسطه و دلال نشود، هیچ بن‌بستی در این مسیر وجود ندارد، اما اکنون جایگاه صنایع‌دستی در کشور در حد انتظار نیست و برای رونق و استفاده از ارزش‌افزوده این صنعت باید تدابیر هوشمندانه اندیشیده شود.
وجه تمایز صنایع‌دستی ایران با دیگر کشورهای جهان تنوع آن است و طبق گزارش‌ها صنایع‌دستی ایران ازلحاظ قدمت، غنا و زیبایی، یکی از سه قطب صنایع‌دستی جهان محسوب می‌شود؛ به‌طوری‌که کشور چین با جمعیت بیش از یک میلیارد نفر چنین تنوعی ندارد، اما اکنون برخی رشته‌های صنایع‌دستی دچار گرد فراموشی شده که ضرورت دارد برای رونق صنایع‌دستی و جلوگیری از منسوخ شدن آن تصمیم‌های راهبردی اتخاذ شود.
طبق گزارش‌ها، چهار هزار و ۵۰۰ هنرمند در استان سمنان در ۵۲ رشته مانند سفال و سرامیک، گلیم‌بافی، منبت و معرق چوب، گوهر تراشی، زیورآلات سنتی، چاپ قلمکار، نساجی سنتی، سوزن‌دوزی سنتی، نمدمالی، قلم‌زنی، به افت‌های داری و چرم‌دوزی فعالیت دارند و دست سازه‌های خود را در بازار عرضه می‌کنند که به دلیل نبود بازارچه و نمایشگاه دائمی محصولاتشان چندان دیده نمی‌شود و انتظار فروش بیشتری دارند.
انتهای پیام/
نظر شما