مجتبی گهستونی، فعال رسانه در یادداشتی نوشت: به‌عنوان اصحاب رسانه، سال‌هاست که در کنار متولیان میراث فرهنگی، سنگ پاسداری از فرهنگ را بر سینه زده‌ایم. اما امروز سخن از میراثی‌ است که نه در سنگ و خشت، بلکه در جان مردم نهفته است: میراث فرهنگی ناملموس (ICH)؛ گنجینه‌ای زنده که امید، هویت و معنا را در دل جامعه زنده نگاه می‌دارد.

در جهانی که دیوارهای تحریم و بی‌اعتمادی هر روز بلندتر می‌شود، فرهنگ تنها زبانی‌ست که تحریم‌پذیر نیست. آیین‌ها، نغمه‌ها، دانش‌های بومی و سنت‌های مردم، مرز نمی‌شناسند؛ آن‌ها خود پیام‌آور صلح و گفت‌وگو هستند.

در این میان، مرکز مطالعات منطقه‌ای پاسداری از میراث فرهنگی ناملموس در آسیای غربی و مرکزی، تحت نظارت یونسکو و مدیریت وزارت میراث فرهنگی، گنجی بی‌بدیل برای ایران است. این مرکز، تنها کرسی رسمی فرهنگی کشور در نظام بین‌المللی و راهبر پاسداری از میراث زنده در ۲۴ کشور منطقه است.

در ۲ سال گذشته، فعالیت‌های آموزشی این مرکز، دریچه‌ای تازه بر نگاه ما گشود. ما دریافتیم که میراث ناملموس، تنها یادگار گذشته نیست؛ بلکه پیوندی زنده میان فرهنگ، توسعه پایدار، صلح و حتی رونق اقتصاد معیشتی جوامع فرهنگی است. دانش‌های بومی و آیین‌های زیست‌محیطی، ریشه‌های تاب‌آوری جوامع‌اند؛ و در روزگاری که بحران‌های اقلیمی بناهای تاریخی را تهدید می‌کنند، این میراث زنده است که راه سازگاری با طبیعت و بازآفرینی زندگی را می‌آموزد.

اما امروز، در حالی که تقاضا برای ادامه این آموزش‌ها رو به افزایش است، مرکز باگ کمبود منابع مالی مواجه شده است. اینجاست که ما، به‌عنوان جامعه رسانه‌ای کشور، با احترام از جناب وزیر میراث فرهنگی و معاونت میراث – که ریاست شورای حکام این مرکز را برعهده دارند درخواست می‌کنیم:

اجازه ندهند چرخه ظرفیت‌سازی برای رسانه‌ها متوقف شود. حمایت از این مرکز، یعنی حمایت از رسانه‌هایی که صدای میراث‌اند؛ رسانه‌هایی که می‌توانند پیام صلح، هویت و انسان‌دوستی ایران را به جهان مخابره کنند.

همچنین، فراهم‌سازی زمینه مشارکت رسانه‌ها در پروژه‌های بین‌المللی این مرکز، نه فقط فرصتی برای آموزش، بلکه پلی‌ست برای پیوند میان مردم، فرهنگ و جهان؛ برای آن‌که صدای میراث زنده ایران، در عرصه جهانی همچنان طنین‌انداز بماند.

زیرا اگر فرهنگ سرمایه‌گذاری نشود، توسعه پایدار نخواهد ماند. و اگر میراث زنده فراموش شود، هیچ آینده‌ای جان نخواهد گرفت.

تقویت این مرکز، یعنی حمایت از پرچم فرهنگ ایران؛ پرچمی که در میان طوفان‌های جهانی، همچنان راهنمای هویت، انسانیت و امید است.

انتهای پیام/