برکه، نماد درخشان معماری هوشمندانه و دانش‌محور در اقلیم خشک هرمزگان است. در سرزمینی که آب شیرین همواره کالایی گرانبها بوده، مردم بومی با بهره‌گیری از دانش بومی و خلاقیت مثال‌زدنی، سازه‌هایی به نام آب‌انبار یا برکه ساختند تا ریزش‌های جوی را گردآوری و برای روزهای بی‌آبی ذخیره کنند. این بناها نه‌تنها منبع اصلی آب آشامیدنی در بسیاری از روستاها و شهرهای کوچک استان بوده‌اند، بلکه جلوه‌ای از مهندسی بومی و احترام انسان به طبیعت را به نمایش می‌گذارند.