بیابانک در مرز میان دشت کویر و کوهسار سرخه، همچون نگینی، نام خود را از تاریخ و تشنگی گرفته است. «آپانیک» پهلوی هنوز در جان این روستا جاری است؛ نشانی از سرزمینی کم‌آب که هزاران سال سکوت و پایداری را در حافظه خود نگه داشته است.