در پی درگذشت بهرام بیضایی، کارگردان، نمایشنامه‌نویس و پژوهشگر برجستهٔ فرهنگ و اسطوره‌های ایرانی، عدنان عفراویان، بازیگر نقش ماندگار «باشو» در فیلم باشو غریبهٔ کوچک، در گفت‌وگو با میراث‌آریا، این ضایعهٔ بزرگ را به جامعهٔ هنری و فرهنگی کشور تسلیت گفت.

عفراویان در ابتدای گفت‌وگوی خود با میراث‌آریا، بیضایی را چراغی در مسیر زندگی توصیف کرد و گفت: استاد بهرام بیضایی برای من فقط کارگردان نبود؛ او معلمی بود که معنای تازه‌ای از انسانیت، نگاه به جهان و مسئولیت هنرمند را به من آموخت. همکاری با او در باشو غریبهٔ کوچک تجربه‌ای بود که مسیر زندگی و نگاه من را تغییر داد.

بازیگر نقش باشو بهرام بیضایی را از چهره‌های کم‌نظیر هنر ایران معرفی کرد و افزود: هنرمندی که آثارش در مرز میان اسطوره، تاریخ، هویت و انسانیت حرکت می‌کرد. او با پژوهش‌های گسترده در حوزهٔ نمایش ایرانی، اسطوره‌شناسی و روایت‌های کهن، زبان و جهان‌بینی ویژه‌ای در سینما و تئاتر خلق کرد؛ زبانی که در آن زن، حقیقت، مقاومت، هویت و جست‌وجوی ریشه‌ها محور اصلی روایت‌ها بودند.

عدنان عفراویان یادآور شد: افتخار می‌کنم که کشف بهرام بیضایی برای نقش آفرینی در قامت باشو بودم. فیلم‌هایی چون باشو غریبهٔ کوچک، چریکهٔ تارا، مسافران و وقتی همه خوابیم تنها نمونه‌هایی از جهان سینمایی او هستند؛ جهانی که در آن تصویر، کلمه و سکوت، هر سه به یک اندازه حامل معنا بودند.

عدنان عفراویان در ادامه به تأثیر عمیق بیضایی بر شکل‌گیری شخصیت هنری‌اش اشاره و تاکید کرد: بیضایی با صبر، دقت و عشق، مرا از کودکی به دنیایی دیگر برد؛ دنیایی که در آن حقیقت، همدلی و انسانیت مهم‌تر از هر چیز است. او به من آموخت که هنر فقط بازیگری یا تصویر نیست؛ مسئولیت است، نگاه است، و احترام به انسان.

او یادآور شد: فیلم باشو غریبهٔ کوچک که یکی از مهم‌ترین آثار تاریخ سینمای ایران به شمار می‌رود، با موضوع مهاجرت، جنگ، هویت و همزیستی فرهنگی، همچنان اثری پیشرو و تأثیرگذار است. حضور اینجانب در این فیلم، یکی از نقش‌آفرینی‌های ماندگار سینمای کودک و نوجوان محسوب می‌شود که به این حضور می‌بالم.

این بازیگر سینما با اشاره به اینکه بیضایی با زبانی دقیق، شاعرانه و ریشه‌دار در تاریخ و اسطوره، ساختاری نو در نمایشنامه‌نویسی فارسی بنا کرد گفت: ساختاری که بسیاری از پژوهشگران آن را «مدرسهٔ بیضایی» می‌نامند. بدین‌وسیله درگذشت استاد بیضایی برای من نه فقط رفتن یک هنرمند بزرگ، که خاموش شدن چراغی در مسیر زندگی‌ام بود. این ضایعه را به خانوادهٔ محترمش، جامعهٔ هنری و همهٔ دوستداران فرهنگ و سینمای ایران تسلیت می‌گویم. 

انتهای پیام/