آرامگاه کنونی سعدی که در گذشته محل زندگی او بوده است در قسمت شمال شرق شیراز در دامنه کوه پهن دژ قرار دارد، این بنا در گذشته بارها تعمیر شده است. در زمان کریمخان زند تعمیرات اساسی در این بنا، با ساخت دو اتاق بزرگ در دو طرف ایوان و پله و طاق نما و غرفه های کوچک در وسط ساخته شد. بعدها نیز توسط مرحوم فتحعلی خان صاحب دیوان و مرحوم حبیب الله خان قوام الملک اصلاحاتی در بنا صورت گرفت ولی بنا تا سال 1327 بیشتر پابرجا نبود.

ساختمان کنونی آرامگاه سعدی اقتباسی از کاخ چهل ستون اصفهان با نگاهی به معماری جدید در سال 1331 به پایان رسید. در این بنا ایوانی با ستون های چهارضلعی بلند از بتون مسلح با روکاری سنگ و تزئینات کاشی کاری در جلوی بقعه و گنبد کاشی فیروزه برفراز بقعه، سنگ‌های رنگین و زیبا که با ظرافت و حجاری و صیقلی شده برای پایه ها و ستون ها به کار رفته و کاشی های فیروزه خام جلوه ای خاص به بنا داده است. مساحت محوطه سعدی بیش از 10هزار متر مربع است که زیربنای ساختمان آرامگاه 261 متر مربع وسعت دارد. قطعات کتیبه ای سنگی متعلق به سردربنای قدیمی که بر آن ادبیاتی از سعدی به خط ثلث عالی نوشته شده در آرامگاه محفوظ است. در داخل آرامگاه هفت کتیبه از بهترین قطعات گلستان و بوستان، طیبات و بدایع و قصاید شیخ به خط زیبا توسط استاد بوذری نوشته شده است، همچنین در کتیبه طاق نمای جنوب غربی حکایتی از گلستان بر کاشی لاجوردی به خط نستعلیق نوشته شده است.