بوشهر شهری است با تاریخ کهن از دوران قاجار، به دلیل وجود بنادر تجاری با اکثر نقاط جهان در ارتباط بوده است.به همین خاطر محل سکونت اقوام های مختلف بوده است. کلیسای گریگوری در شهر بوشهر مربوط به دوره قاجاریه و مسیحیان ارمنی است و در اغلب ایران این کلیساها به نام گریگوری می شناسند . این کلیسا در سال ۱۸۱۹ میلادی ( ۱۲۳۵ خورشیدی) به وسیله خانواده آوادیان از ارامنه سرشناس ساکن بوشهر و با کمک انگلیسی ها ساخته شد .

کلیسا در زمینی مستطیل شکل واقع شده  شامل تالار اجتماعات ( بزرگترین بخش آن سالن اجتماعات با ارتفاع ۱۲ و عرض ۸ متر است) می باشد . جنس سقف تالار از چوب است مهمترین قسمت کلیسا ،محراب(مهراب) است که به وسیله پله هایی در دو طرف آن به صورت قرینه قرار گرفته است .

قسمت فوقانی آن به وسیله گوشه هایی هشت ضلعی و سپس دایره کار و تزیین شده است و پوشش محراب(مهراب) به صورت گنبدی می باشد که دارای سقفی بلند از سقف سالن است .در دو طرف ساختمان حیاط برای دفن مردگان محیطی اختصاص داده شده است.این کلیسا در ابتدا فاقد برج و ناقوس است و تنها دو ناقوس در راهروی آن نصب شده است.

این اثر در تاریخ ۷ مهر ۱۳۸۱ به عنوان یکی از آثار ملی ایران با شماره ۶۵۱۴  ثبت شده است.