مسجد جامع عتیق قزوین با مناره‌های با شكوه، ايوان‌های رفيع و گچبری‌های نفيس آن از آثار ممتاز دوره‌ اسلامی  به شمار مي‌رود. قديمي‌ترين بخش مسجد، طاق هاروني است كه در زمان "هارون الرشيد"در سال 192 هجری قمری ساخته شده است. مهم‌ترين و زيبا‌ترين بخش مسجد، مقصوره و گنبد سلجوقي آن است و داراي پنج ردیف كتيبه گچبري به خط كوفی است.

ساير قسمت‌هاي مسجد، مربوط به دوره‌هاي بعد تا پايان دوره قاجاريه است. ايوان شمالي و دو مناره كاشيكاري شده آن زمان شاه تهماسب و ايوان غربي آن در دوره شاه سليمان صفوي ساخته شدند. ايوان جنوبي كه زيباترين ايوان مسجد است در زمان سلطنت"شاه عباس دوم"به مدخل مقصوره اضافه شد.

اين مسجد داراي دو ورودي است. ورودي شرقي در سال 1047 هجری قمری و ورودي غربي در سال 1272هجری قمری ساخته شده است.