کهن‌ترین عقدنامه‌هایی که از دوره اسلامی به دست ما رسیده‌اند، عمدتاً مربوط به اوایل دوره قاجار به‌ بعد هستند. عقدنامه‌ها از آنجا که با مهم‌ترین نهاد زندگی اجتماعی ایرانیان، یعنی خانواده مرتبط است، سندی بسیار با ارزش محسوب می‌شوند.

قباله‌های ازدواج را از لحاظ هنری می‌توان به عناصر گوناگونی گروه‌بندی کرد: خطاطی، مهرها، خطوط اسلیمی- هندسی تذهیب و نوع رنگ‌آمیزی به کار رفته در نقاشی‌ها.

متن فارسی سند با خط نستعلیق یا نستعلیق شکسته و متن عربی که حاوی آیات قرآن کریم و احادیث است به خط نسخ یا ثلث نگاشته شده‌اند. همچنین از خط سیاق که در عهد قاجار محاسبات مالی و ریاضی را با آن می‌انگاشته‌اند در تعیین میزان و مبلغ صداق در کنار حروف و اعداد ریاضی استفاده می‌شده است.