طوایف کرد خراسان که از ایلات کرد ساکن در خاک عثمانی موسوم به چمشگزک بودند، چون مذهب شیعی داشتند در زمان صفویه به داخل ایران آمده، سپس به خراسان کوچ داده شده‌اند و در اواخر دوره‌ی صفویه به کرد زعفرانلو معروف شده‌اند. این ایل بزرگ از ۳۲ شاخه تشکیل شده که به هر شاخه «ایل» می‌گویند و در شهرهای اسفراین، بجنورد، درگز، شیروان، قوچان و نیشابور پراکنده‌اند.