محمدجواد حق‌شناس

مهرگان؛ آیین مهرورزی ، سپاس یزدان و پاسداری از زمین

آتوسا مومنی

مهرگان؛ سمفونیِ خاک و خورشید در سرودِ عدالت و کرامت

مهرگان را می‌توان یکی از نخستین آیین‌های شکرگزاری بشری دانست؛ جشنی که نه از خوف، بلکه از امید زاده شد. آیینی که در آن انسان از زمین به آسمان نگاه می‌کرد، اما در عین حال، شکر را بر زمین می‌پاشید، میان مردم، میان همسایگان، میان دل‌ها.

آتوسا مومنی

مهرگان زبانِ پیوند است

مهرگان همچنین آینهٔ «ایرانِ فرهنگیِ بزرگ» است؛ جغرافیایی از زبان و ذوق و ذِکر که مرزهای سیاسی از انعکاسش ناتوان‌اند. ثبتِ مشترک ایران و تاجیکستان، تنها یادکردِ قرابتِ تاریخی نبود؛ دعوتی بود برای گفت‌وگویِ پیوسته، هم‌افزاییِ فرهنگی، و همسایگیِ کریمانه. دیپلماسیِ فرهنگ از این‌جا آغاز می‌شود:…