به گزارش ميراث آريا(CHTN)، کارشناسان و محققان ايران شناسي مرکز مطالعات هندوستان بر اين باورند که بيشتر کلمه‌هاي به کار رفته در آيين هندو برگرفته از زبان پارسي و اوستا است براي مثال، ايرانيان باستان حرف (س)، را به‌خوبي تلفظ نمي‌کردند و به همين دليل کلمه \"سندهو\" به \"هندو\" تغيير پيدا کرد و يا واژه آپو- دوي که در آيين \"ودا\" به کار مي‌رود همان کلمه \"آپو – وانگوشي\" است که در اوستا آمده و به معناي \" آب\" است.

به گفته محققان اقوام هندو ايراني (آريايي) که در ايران و بعدها در هندوستان ساکن شدند نه تنها در ريشه‌هاي زباني بلکه در باورهايشان نقاط مشترک بسياري داشتند که همگي برگرفته از اعتقادهاي پارسيان است.

\"جفري هادسون\"، محقق برجسته ايران‌شناسي اين مرکز، در اين باره گفت: شباهت‌هاي زيادي ميان باورهاي معنوي و زباني در تعاليم ايران‌باستان و آيين ريگ وداي هندوها وجود دارد، مثلاً‌ در ايران باستان خداي آب را با نام \"آهوراني\" مي‌شناختند و هندوها نيز او را با نام \"آسوراني\" خطاب مي‌کردند.

وي ادامه داد: در باورهاي هر دو آنها نيروهاي طبيعت و پنج عنصر اصلي به‌عنوان ضربان‌هاي اصلي زندگي به‌شمار مي‌روند و عناصري چون ابر، باد، خورشيد، ماه، ستاره، زمين، رود، اقيانوس، درختان و سبزه‌زادها همه توسط نيروي لايتناهي و ناديدني به‌وجود آمده‌اند و در کل مي‌توان گفت: آيين، زبان و باورهاي هندوها برگرفته از باورهاي اعتقادي و زباني ايرانيان باستان است.

M/108

انتهای پیام/