نيک لونکريچ، استاد ديرينه‌شناسي دانشگاه کالگاري آلبرتا گفت: آرواره‌هاي اين حيوان شبيه سيم چين بوده، گردني S- مانند داشته و پنجه‌هايي کلنگ شکل، پاهاي همچون پاي پرنده او، اين دايناسور چک اندام را در شکار طعمه خود ياري مي‌کرده است.
وي افزود: اعضا بدن و پنجه‌هاي اين دايناسور ابزار مناسبي براي کندن پوسته درختان بوده و پوزه منقار مانند آن با کمک زباني بزرگ شکار موريانه‌ها يا مورچه‌هاي قرار گرفته در زير پوسته درختان را آسان مي‌ساخته است.
آزمايشات به دست آْمده از اين حيوان نشان داد که جثه کامل آن بيش از 90 سانتي متر نبوده و همين کوچکي، او را فرض و چابک ساخته و به راحتي باعث فرار او از چنگ ديگر دايناسورهاي گوشتخوار مي‌شده است.
آلبرتونيکوس بوراليس، براي اولين بار در صحراهاي مغولستان کشف شده و قدمت آن به 80 ميليون سال پيش مي‌رسيده است. در حالي که اين سابقه در منطقه آلبرتا چيزي حدود 75 ميليون سال است./109
انتهای پیام/
