فوچنگ ژانگ ديرينه شناس آکادمي علوم پکن گفت: وجود چنين پرهايي بيشتر از آنکه براي پرواز کارايي داشته باشد، وسيله‌اي براي جذب جفت، ترساندن رقيب يا ارسال پيام هشدار براي ساير همنوعان آنها بود.
وي افزود: اين عمل بدان معناست که پرها در ابتدا تنها براي برقراري ارتباط به کار مي‌رفتند و بعدها با دگرگون شدن نسل دايناسورها به عنوان وسيله‌اي براي پرواز تبديل شدند.
لويس چياپ ديرينه شناس موزه تاريخ طبيعي لوس‌آنجلس با اشاره به تغيير نژاد اين گونه دايناسور پرنده طي مرور زمان افزود: اپيدکسيپيترليکس‌ها در اواخر دوره ژوراسيک در سرزمين‌هاي پر آب و گياه زندگي مي‌کردند. جايي که مملو از شکار و صيدهاي مختلف بود.
وي افزود: پنجه‌هاي قدرتمند اين موجود به همراه دندان‌هاي تيز پيشين، او را به راحتي قادر به صيد حيوانات ريزتر همچون سمندر مي‌کرده است./109
انتهای پیام/
