به گزارش ميراث آريا(chtn)،‌ اين سنگ قبر يا لوح ياد بود که هنوز هم شرايط مطلوبي را با گذشت هزاران سال در خود حفظ کرده است نوشته‌هاي حک شده‌اي دارد که به راحتي خوانده شده و آثاري از اعتقاد به روح و زندگي پس از مرگ در آن ديده مي‌شود.

اين تخته سنگ يا لوح ياد بود که در آن نام نويسنده‌اش کوتاموا(Kuttamuwa) ذکر شده در چند کيلومتري کاخ سلطنتي شاه پاناموا(panamuwa) و در حومه شهر سمعال(Sam'al) به دست آمده بود.

باستان‌شناسان معتقدند، فرهنگ سامي در زبان وادبيات مردم اين شهر نفوذ داشته و اين امر سبب پيدايش نام‌هايي اين چنيني شده است که از فرهنگي هند و اروپايي نشأت گرفته است.

در متن اين سنگ نوشته، نويسنده خود را خدمتگذار شاه معرفي کرده و آورده است: من،‌ کوتاموا، خدمتگذار پاناموا، نويسنده اين لوح هستم در حالي که هنوز زنده ام. من اين سنگ را باخود به اتاق ابدي برده تا در آن جشني برپا کنم. گاوي را براي حداد(خداي طوفان) و قوچي را براي شاماش(خداي خورشيد) و قوچ ديگري را براي روح خود در اين اتاق قرار خواهم داد.

ديويد شولن،‌محقق دانشگاه شيکاگو امريکا گفت: آنچه که از اين نوشته مشخص است اعتقاد مردم منطقه به وجود شکافي ميان جسم و روح بوده است. اين موضوع ارتباطي يکسو با تفکر همسياگان آنها داشت که روح و جسم را واحد مي دانستند..

وي افزود: اما در اين نوشته مي‌بينيم که نويسنده در حالي که از سوزانده شدن خود پس از مرگ مطلع است روح خود را جاودان مي‌پندارد از آنجايي که براي تغذيه روح خود جشني را تدارک مي‌بيند.

باستان‌شناسان اعلام کردند: کشف غذاهاي قرار گرفته درون ظرف‌هاي قديمي اطراف سنگ يادبود اعتقاد ساکنان اين منطقه به جداشدن روح از بدن پس از مرگ را به اثبات مي رساند.

انتهای پیام/