به گزارش ميراث آريا (chtn)، اين بررسي که توسط دانشمنداني از دانشگاه ميشيگان بر روي فسيل‌هايي از يک وال نر و يک وال ماده باردار صورت گرفته بود، شواهد و اطلاعات تازه‌اي نيز از نحوه به دنيا آمدن بچه وال‌ها را نشان مي‌داد.

فيليپ گينگريچ، ديرينه‌شناس دانشگاه ميشيگان و سرپرست تيم تحقيق گفت: در ابتداي کاوش، هنگامي که به فسيل‌هاي کوچکي از دندان‌ها برخورد کرديم، آنها را متعلق به وال‌هاي بالغي دانستيم که در اين مکان جان داده بودند. اما مقايسه دندان‌ها با آثار به جاي مانده از دنده اين وال‌ها، هيچ گونه رابطه‌اي را ميان آنها نشان نداد.

وي افزود: بررسي‌هاي بيشتر نشان داد اين دندان‌ها متعلق به جنين‌هايي بوده‌اند که در رحم دايناسور ماده‌اي که در خشکي جان داده بود قرار داشتند.

به گفته اين ديرينه‌شناس، اين فسيل نشان مي‌داد که بچه وال‌ها بر خلاف گونه‌هاي امروزي در خشکي به دنيا آمده و وجود دندان‌ها، حاکي از توانايي مقابله و دفاع آنها در برابر هجوم دشمنان خارجي بوده است.

گينگريچ خاطرنشان کرد: فسيل به دست آمده از وال نري که در نزديکي منطقه قبلي کشف شده بود نشان داد که اين حيوان عظيم‌الجثه با دندان‌هاي بزرگ خود قادر به شکار ماهي‌ها بوده و اين توانايي باعث شده بود تا اين حيوان در آب زندگي کرده و براي استراحت به سطح زمين بيايد.

به گفته ديرينه‌شناسان اين گونه وال‌ها که به مياستوس شهرت دارند، در مقايسه با ديگر موجودات هم نوع خود، در دوره مياني تکامل وال‌ها پيش از عظيمت هميشگي آنها به سوي آب، زندگي مي‌کرده‌اند./109

انتهای پیام/