ويژگي‌هاي ظاهري اين گونه دايناسور، که به دليل کشف انواع مختلف آن در نقاط مختلف جهان به متنوع‌ترين گونه دايناسورهاي از يک خانواده شهرت دارند، همچون جمجمه‌اي نيمه کامل، ماهيچه‌هاي آرواره‌اي قوي و قدرت گزش و خرد کردن اجسام سخت نشان دهنده تکامل تدريجي اين موجود تا طوطي‌هاي امروزي بوده است.
به گفته ديرينه‌شناسان اين دايناسور نزديک به سه فوت طول داشته و اين امر سبب مي‌شده است تا از سنگ‌هاي بزرگتري جهت هضم دانه‌ها وتخم گياهاني که مورد تغذيه قرار مي‌داد استفاده کند.
پول سرانو، استاد زيست‌شناسيي دانشگاه شيکاگو با اشاره به اينکه اين موجودات همانند طوطي‌هاي امروزي غذاهاي خود را مي‌جويدند افزود: اين ويژگي‌ها و خصوصياتي ديگر در کنار وجود تعداد زياد سنگ‌هاي هضم کننده نشان مي‌دهند که طوطي‌هاي مارمولکي رشته‌هاي هضم غذا داشته و از دانه‌هاي گياهي تغذيه مي‌کردند.
وي افزود: اين موجودات معمولا روي دو پاي خود حرکت مي‌کرده و دونده‌هاي سريعي بودند.
طوطي‌هاي مارمولکي که در حدود 100 ميليون سال پيش در آسيا زندگي مي‌کرده‌اند اندامي کوچک داشته و جثه يک تا دو متري آنها در دوره تکامل پس از 10تا 20 ميليون سال کوچکتر شده است./109
انتهای پیام/
