مريم رضايي‌پور درگفتگو با ميراث آريا(chtn) ضمن بيان اين مطلب افزود: در ابتدا چند اقليم از سراسر ايران به طور خاص انتخاب شده و حياط‌هاي مسکوني آنها بررسي مي‌شود.

وي در ادامه خاطرنشان کرد:‌ اين حياط‌ها از لحاظ تناسب، شکل، ساختار و ارتباطي با بافت، شهر و روستاهاي پيرامون خود مورد بررسي قرار مي‌گيرند.

وي اضافه کرد: همچنين نقش باورهاي موجود در زمان پيش و پس از اسلام و حتي مرسوم بودن شيوه استفاده از آب در طراحي يک حياط مورد توجه و بررسي قرار مي‌گيرد.

به گفته اين کارشناس ارشد طراحي محيط ؛ بيشترين بخش مهم اين پروژه مقايسه اين حياط‌ها در اقليم‌هاي گوناگون و مشخص کردن نقش اين اقليم در طراحي حياط‌ها است.

رضايي پور يادآورشد: در پايان پروژه راهکاري مبني بر اين که چرا امروزه حياط به عنوان فضاي لازم در منازل مسکوني ايران ديگر مورد استفاده نيست ارائه مي‌شود.

وي با بيان اين که هم‌اکنون حياط‌هاي موجود و معروف در اقليم‌هاي مختلف شناسايي شده است بيان داشت: البته حياط‌هاي باقي‌مانده از روزگار قديم فقط متعلق به خانه‌هاي اعياني است بلکه بيشتر حياط‌هاي متعلق به قشر متوسط و پايين جامعه نيز از بين رفته و اسناد و مدارک زيادي از آنها دردست نيست./119

انتهای پیام/