به گفته سرپرست تيم اکتشاف، تحقيقات باستان‌شناسان در اين منطقه بيشتر روي محيط جغرافيايي مناطق شناسايي شده و منابع آب آنها به خصوص کانال‌هاي مخصوص انتقال آب متمرکز شده است. علاوه بر آن تحقيق در بخش‌هاي مختلف اين منطقه که از عصر پارينه سنگي تا امپراتوري عثماني را در خود جاي داده بخش ديگري از فعاليت‌هاي باستان‌شناسان خواهد بود.
يکي از يافته‌هاي مهم باستان‌شناسان، کشف ديواري به طول 210 کيلومتر متعلق به نيمه دوم هزاره سوم پيش از ميلاد بوده است. ديواري که از کوه آپيسان سوريه آغاز و تا کوه جمرا در لبنان امتداد يافته و به عنوان حائلي ميان صحرا و مناطق شهري به کار مي‌رفته است.
محققان با توجه به وجود شبکه‌هاي مختلف آبرساني در اين منطقه دريافتند اين سکونتگاه در عصر بيزانس مصرف نظامي نداشته بلکه براي کشاورزي و تهيه علوفه براي اسبها مورد استفاده قرار مي‌گرفته است./109
انتهای پیام/
