وي ادامه داد: در حالي که امروز هنرهاي متفاوتي مانند مينا‌کاري در دانشگاه‌ها تدريس مي‌شوند، متاسفانه هنر نقاشي پشت شيشه که هنوز جايي در دروس دانشگاه‌هاي هنر و مراکز آموزشي باز نکرده، نتوانسته علاقمندان و نيروهاي جوان‌تر را جذب کند.
اين مدرس نقاشي پشت شيشه با اشاره به جذب جوان‌هاي علاقمند نقاشي به هنرهاي تجسمي مدرن و انواع سبک‌هاي آن تاکيد کرد: متأسفانه در حال حاضر هنرمندان و استادکاران اين هنر در کشور به تعداد انگشتان يک دست نمي‌رسند به همين دليل متوليان و مسئولان فرهنگي و هنري بايد براي زنده نگه‌داشتن آن از هيچ تلاشي دريغ نکنند.
به گفته وي در حال حاضر فعاليت رسانه‌ها بويژه صدا و سيما براي اطلاع‌رساني عمومي درباره نقاشي پشت شيشه و همچنين ايجاد بسترهاي نمايشگاهي براي عرضه توليدات اين هنر و وارد کردن آن در دانشگاه‌ها و مراکز آموزشي هنري مهمترين اقداماتي است که بايد براي زنده نگه داشتن هنر نقاشي پشت شيشه مورد توجه قرار بگيرند.
بشارت با بيان اينکه هنر نقاشي پشت شيشه در ايران متفاوت از هنر موسوم به \"ويترا\" در اروپا است، اظهار داشت: نقاشي پشت شيشه نخستين بار از کشورهايي مانند ايتاليا و يونان در قرن سوم پيش از ميلاد با اسکندر مقدوني وارد ايران شد.
اين هنرمند ادامه داد: اين هنر اصيل در دوره زنديه به اوج خود رسيد و توسط استاد کاراني مشهور مانند\" صادق خان\"،\"زمان خان\" و ساير استادکاران با بهره‌گيري از اسلوب‌ها و روش‌هاي بومي پرورش يافت و همان روش تا دوره معاصر ازسوي ديگر استادکاران مانند \"مدبر\" ادامه يافته و به نسل امروز رسيده است.
وي با اشاره به تفاوت‌هاي اين هنر با \"ويترا\" تاکيد کرد : هنر ويترا در اروپا به صورت نقش برجسته و روي شيشه انجام مي‌شود و به مرور زمان از بين مي‌رود درحالي که نقاشي پشت شيشه ضايعات و برجستگي ندارد و به بسترخاص و متناسب با نوع رنگ‌ها در شيشه احتياج دارد و صد البته که به‌هيچ وجه نقوش آن زائل نمي‌شوند.
مهر نوش بشارت اضافه کرد: هنر نقاشي شيشه به صورت‌هاي متفاوتي قابل اجرا است که خط و نقاشي يکي از انواع آن است.
111/
انتهای پیام/
