وي که البته بدون اجازه خانواده اين دانشمند مشهور به حفظ مغز او پرداخته و سپس آن را براي مطالعه به صدها نمونه بر روي اسلايدهاي ميکروسکوپي تقسيم کرد.
هاروي و ديگر محققان، چيز عجيبي در اندازه مغز انيشتين پيدا نکرده، اما شواهدي وجود دارد که سلولهاي گليال مغز وي بيشتر از انتظار بوده است. سلولهاي گليال در حفاظت از ارتباط بين نورونها نقش مهمي ايفا مي‌کنند.
«لوسي رورکه آدامز» از بيمارستان کودکان فيلادلفيا در اواسط دهه 1970، جعبه‌اي حاوي 46 اسلايد از همسر اين فيزيکدان فقيد دريافت کرد که به آماده‌سازي نمونه‌هاي مغزي او کمک شاياني کرد.
«رورکه آدامز» که پژوهش وي بر تفاوت‌هاي سلولهاي مغزي در سنين مختلف تمرکز دارد، اظهار کرده که مغز انيشتين در زير ميکروسکوپ بسيار جوان به نظر رسيده و هيچ کدام از تغييرات مرتبط با پيري را نشان نداده است.
اين موضوع و سفر عجيب مغز انيشتين، در کتاب «سفر آقاي آلبرت» نوشته «مايکل پاترنيتي» بطور دقيق شرح داده شده است.
/120
انتهای پیام/
