به گزارش ميراث آريا (Chtn) و به نقل از هيدرو اينترنشنال، در اين فناوري که «ماريس» نام دارد، روش‌ها و فناوري‌هاي تازه‌اي براي سندبرداري و معرفي مجموعه‌ها و ويرانه‌هاي باستاني دست نيافتني اعماق دريا وجود دارد.

در اين روش يک اسکنر فرکانس بالا با نور آبي در کف دريا قرار مي‌گيرد و معمولا در مناطقي که شنا و غواصي در آن سخت و نشدني است استفاده مي‌شود.

براي مثال با قرار دادن اين فرستنده راديويي روي بدنه کشتي شکسته‌هاي فرو رفته در اعماق دريا جزييات کاملي از تمام کشتي ارسال و با کيفيتي بسيار زياد و در مدت زماني اندک در اختيار باستان‌شناسان قرار مي‌گيرد.

اين فناوري با ضعف‌هايي نيز روبه رو است که از آن جمله عدم ارسال تصاوير اشيايي است که در زير تلي از رسوبات دريايي به ويژه در درياي بالکان قرار گرفته باشند. در اين حالت استفاده از سيستم خورشيدي آثار دفن شده راه حلي براي دريافت تصاوير به صورت 3 بعدي خواهد بود.

به گزارش ميراث آريا، مرکز پژوهشي باستان‌شناسي دريايي سوئد که مجري اين طرح است از شهرت بالايي در اين بخش برخوردار بوده و سوئد را در صف يکي از کشورهاي پيشرو در حوزه باستان‌شناسي دريايي قرار داده است.
الف/109

انتهای پیام/