به‌گزارش میراث آریا به‌نقل از دفتر امور بین‌الملل سازمان میراث‌فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری، پیرو ثبت‌جهانی نوروز که برای نخستین بار در تاریخ این سازمان صورت گرفت، «نوروز ایرانی» به‌عنوان یک مناسبت بین‌المللی به‌رسمیت شناخته شد. در متنِ به‌تصویب‌رسیده در مجمع عمومی سازمان‌ملل، نوروز، جشنی با ریشه ایرانی توصیف شده که قدمتی بیش از 3هزار سال دارد.
ایرینا بوکووا، مدیرکل سازمان یونسکو، روز گذشته 25 اسفند با اشاره به قدمت بیشتر از 3هزارساله نوروز گفت: «میلیون‌ها نفر از مردم در سراسر جهان نوروز را جشن می‌گیرند و به‌استقبال بهار می‌روند. از غرب، مرکز و جنوب آسیا به قفقاز، بالکان و دیگر مناطق، مردم با فرهنگ‌های و مذاهب و زبان‌های متفاوت برای به‌اشتراک گذاشتن ارزش‌های نوروز گردهم می‌آیند. درواقع مردان و زنان، پسران و دختران، ازطریق حرکات موزون، شعر، آهنگ، صرف غذا و شیوه‌های دیگر اجتماعی، نوروز را جشن می‌گیرند و بدین‌وسیله به طبیعت احترام می‌گذارند و آرزوی آینده‌ای بهتر برای همدیگر دارند. از سال 2009، نوروز در فهرست نمونه میراث فرهنگی بشر به‌عنوان یک جشن متنوع غنی که مروج صلح و همبستگی در مناطق و نسل‌هاست ثبت شده است.»
بوکووا همچنین ادامه داد: «نوروز میدانی است که در آن صلح و گفت‌و‌گو ریشه‌های خود را می‌یابند، میدانی که در آن سنت‌ها و آداب‌ورسوم از نسلی به نسل دیگر به‌منظور اشتراک‌گذاری لحظات باهم بودن، بردباری، هماهنگی و شادی منتقل می‌شوند.»
او افزود: «در زمانی که افراط‌گرایان خشن به‌دنبال از بین بردن تنوع و آزادی هستند، نوروز یادآور قدرت فرهنگ و میراث برای ایجاد جوامعی مقاوم و پایدار و نوعی منبع از اعتمادبه‌نفس و تعلق‌خاطر برای همه است. در گردهمایی روز جهانی نوروز اجازه دهید که همه ارزش‌های نوروز را ارج نهیم و از پیام جهانی آن که صلح و همبستگی است الهام بگیریم.»
در دوران ساسانی، مراسم عید نوروز را بین 6 تا 30 روز برپا می‌داشته‌اند و پادشاهان ساسانی در دربارهای خود آیین‌های نوروز را با شکوه خاصی برگزار می‌کرده‌اند. شاه پنج روز اول را «نوروز عامه» می‌نامیده و «بار عام» می‌داده و به رفع حاجت‌های مردم می‌پرداخته است؛ سپس «نوروز خاصه» یا «نوروز بزرگ» را که از روز ششم فروردین آغاز می‌شده به خود و نزدیکانش اختصاص می‌داده و با آن‌ها به جشن و شادمانی می‌پرداخته و نواهای خاص نوروز در این ایام در دربار پادشاه نواخته می‌شده است. ششم فروردین یا نوروز بزرگ را «خردادروز» می‌نامیده‌اند و این روز را متعلق به فرشته مقدس خرداد می‌دانسته‌اند. پیروان آیین مزدیسنا همچنین معتقد بودند که زرتشت در این روز متولد شده (650 سال پیش‌ازمیلاد مسیح) و در همین روز مقدس با خداوند به رازونیاز پرداخته است بنابراین این روز برای ایرانیان محترم و مقدس شمرده می‌شد.
بعد از ورود اسلام به ایران، ایجاد حکومت‌های مستقل ایرانی چون صفاریان و سامانیان و تعلق‌خاطر پادشاهان ایرانی‌نژاد به اجرای رسومات ایرانی، موجب احیای نوروز و برگزاری باشکوه این جشن شد. با روی کار آمدن حکومت صفوی و رسمیت یافتن مذهب تشیع، برخی از آداب اسلامی با آیین‌های نوروزی درآمیخت و تلاش عالمان شیعه در جمع‌آوری احادیث و روایات معصومان درباره نوروز، بر رونق بیشتر این جشن افزود.
در حدیثی از علامه محمدباقر مجلسی به‌نقل از امام جعفر صادق(ع) آمده است که امام صادق(ع) نوروز را روزی فرخنده و خجسته و روزی معرفی می‌کند که در آن آدم آفریده شده است.
انتهای پیام/
