هنگامیکه یک بیمار همهگیری، مردم را در مورد مسافرت و جابجایی نگران میکند، بلافاصله این تنش، توسط خطوط هوایی، هتلها، اپراتورهای تور و سایر مشاغل وابسته به منابع مالی مسافران احساس میشود. همچنین، واضح است که تمامی سفرهای برونمرزی که امروزه جزء لاینفک واقعیتهای اقتصادی و اجتماعی ما است یکی از مهمترین عوامل افزایش خطر هنگام شیوع بیماری است.
در کنار رشد صنعت هواپیمایی، جهان روزبهروز بیشتر با این صنعت اشتراک پیدا میکند. مطالعهای توسط تیمی از دانشگاه MIT نشان داد که پیوندهایی که بین مناطق مختلف کره زمین توسط شبکه جهانی حملونقل هوایی ایجادشده، بین سالهای \"۱۹۹۰ تا ۲۰۱۲ 140 درصد افزایشیافته است.
عدم حضور بازدیدکنندگان و گردشگران باعث میشود تمام سیستم بخش گردشگری در بلندمدت با بحران مواجه شود. نبود گردشگر و مهمان برای هتلها، رستورانها، مقاصد، فروشگاهها و فعالان این صنعت به معنای نبود حداقل درآمد برای توسل به آن است و ازآنجاکه اپیدمیها معمولاً بهسرعت و بهطور غیرمنتظرهای عمل میکنند، مشاغل گردشگری فرصتی برای سازگاری با تعداد متغیر گردشگران را ندارند. درنتیجه ممکن است خطوط هوایی مجبور شوند با هواپیماهای خالی پرواز کنند، کارمندان هتلها هیچ مهمانی برای ارائه خدمات نداشته باشند و یکفصل کامل گردشگری میتواند بهسرعت از بین برود. شیوع بیماری سارس در سال ۲۰۰۳ یکی از ملموسترین مثالها برای نشان دادن میزان ضرر و لطمه وارده به صنعت بینالمللی گردشگری است.
کنسول جهانی گردشگری در سال ۲۰۰۳ اعلام کرد، حدود سه میلیون نفر شغل خود در صنعت گردشگری را به دلیل شیوع ویروس سارس در کشورهای چین، هنگکنگ، ویتنام و سنگاپور ازدستدادهاند که نتیجه این ضربهها، کاهش بیش از ۲۰ میلیارد دلاری تولید ناخالص داخلی در این کشورها بود.
سال ۲۰۲۰ و اپیدمی کرونا
هتلهای خالی، پروازهای لغو شده، موزههای بسته. ویروس کرونا، توریسم را در بسیاری از کشورها، ازجمله در اروپا از نفس انداخته است. کارشناسان این حوزه خسارتی میلیاردی را برای این صنعت تخمین میزنند. این خسارات تازه در شرایطی است که اروپا هنوز با اوج بحران کرونا روبهرو نشده است. با گسترش ویروس کرونا در ایتالیا، درهای بسیاری از مراکز دیدنی در این کشور به روی گردشگران بسته شد. در ونیز و میلان موزهها و تئاترها و دیگر جاذبههای گردشگری تعطیل شدند. گردهماییها و مراسم بزرگ لغو شدند.
وضعیت در کشورهای آسیایی از این هم بهمراتب سختتر است. زیرا ۹۰ درصد از ۱۵۰ میلیون گردشگر چینی، به کشورهای آسیایی سفر میکنند و برای این کشورها یک عامل مهم اقتصادی به شمار میروند. با لغو پروازها از چین، هتلها و رستورانها و مراکز دیدنی این کشورها نیز از بخش بزرگی از گردشگرانی که دستشان به جیبشان میرود، محروم شدهاند.
چین بهمثابه محرکی برای گردشگری
ویروس کرونا نشان داد، چین تا چه اندازه برای صنعت گردشگری جهان مهم است. ۱۵۰ میلیون گردشگر چینی در مسافرتهای خود به خارج از این کشور حدود ۲۲۷ میلیارد دلار در سال ۲۰۱۸ خرج کردند. گردشگران چینی با این حجم از پولی که صرف گردشگری میکنند در مقام اول دنیا قرار دارند و یکسر و گردن از آلمانیها و آمریکاییها بالاتر هستند.
البته کارشناسان پیشبینی میکنند که صنعت گردشگری و اشتیاق مفرط چینیها به سفر را ویروس کرونا هم نمیتواند از بین ببرد. پیشبینی میشود تا سال ۲۰۳۰ عده گردشگران چینی که به خارج از این کشور سفر میکنند به ۴۰۰ میلیون نفر برسد، به عبارتی از هر پنج گردشگر در صنعت بینالمللی توریسم یک نفر از چین خواهد بود.
کشورهای پیشرو و سازمانهای بینالمللی چه ایدههایی را برای برونرفت از این وضعیت ارائه دادهاند؟
۱. در دهههای اخیر، توریسم به شکل یک پدیده مهم درآمده و اکنون بهعنوان یک عامل مهم در توسعه پایدار، رشد اقتصادی، اشتغال و تفاهم بینالمللی نقش قاطعانهای ایفا میکند UNWTO سازمان جهانی گردشگری بهعنوان آژانس سازمان ملل متحد درزمینهٔ گردشگری و توسعه پایدار، آماده ارائه راهنمایی و پشتیبانی از اقدامت بهبودی اعضای خود، سازمان دهندگان رویدادهای گردشگری و نمایشگاهها است.
۲. سازمان گردشگری جهانی از دولتها، سازمانهای بینالمللی و آژانسهای ارائهدهنده خدمات درخواست کرده تا گردشگری را در اولویت برنامهها و اقدامات بهبودی خود قرار دهند.
۳. همچنین WHO سازمان بهداشت جهانی توصیههای خود را در مورد اعمال محدودیتهای مسافرتی یا تجاری برای کشورها ارائه میکند.
۴. دولت هنگکنگ روز چهارم مارس سال ۲۰۲۰ اعلام کرد، میخواهد به همه شهروندان خود ۱۰ هزار دلار هنگکنگی (معادل ۱۲۰۰ یورو و ۱۳۳۳ دلار) اعتبار بلاعوض پرداخت کند.
۵. سایر کشورها نیز درصددند با اقداماتی زیر بالوپر شکسته صنعت گردشگری را بگیرند.
۶. چین، سنگاپور و تایلند وعده کاهش مالیات را دادهاند. ویتنام و استرالیا میخواهند مقررات ویزا را آسانتر کنند و کمپین جذب توریست را تشکیل دهند.
۷. دولتهای مالزی و فیلیپین از مردم خواستهاند تا جایی که ممکن است در داخل کشور خود به مسافرت بروند.
* گزارش از آرش خور مهر، دانشجوی مدیریت گردشگری دانشگاه تبریز
انتهای پیام/