بازی درا در قالب دو گروه پنج تا هفت ورزشکار و دو نفر ذخیره و دو نفر داور و یک کمک‌داور و درنهایت یک مربی اجرا می‌شود که سه گروه سنی نوجوان، جوان و بزرگ‌سال می‌توانند در این بازی شرکت کنند.

زمین‌بازی به عرض 80/7 متر و به طول 10/16 متر شامل پنج ردیف جفت خانه‌ای که اندازه هر خانه 3 در 5/3 متر و فاصله هر خانه از هر طرف 60 سانتی‌متر است که تمام این فاصله‌ها به یکدیگر راه دارند و این راهروها به گویش محلی مُشَندَلی نامیده می‌شوند.

جدول برای شش بازیکن طراحی‌شده و حال بستگی به بازیکنان دارد که با چه تعداد این ورزش را انجام دهند زیرا باید در جلو هر خانه یک یار قرار گیرد.

در هر راهرو یا مُشَندَلی که جلو جفت خانه‌ها قرار دارد یک بازیکن از گروه مدافع، پاسداری از این خانه‌ها را به عهده می‌گیرد.

تعداد نفرات بازیکنان مدافع و مهاجم یار سربل منهای پاسداران خانه‌ها است و برای هر دو گروه باید یک بازیکن بیشتر از تعداد خانه‌ها باشد.

در اجرای هر بازی سربل یا سرگروه بازیکنان مدافع از طریق مشندلی یا راهروها می‌توانند از جلو تمام خانه‌ها یا درها عبور کند تا هم در نگهبانی یاران خود کمک کرده باشد و هم در فرصت‌های مناسب با جهش در بین مشندلیها و درها بتواند حریفانی که درون خانه‌ها قرار دارند مورد ضربه زدن قرار دهد.

گاهی برای سهولت کار و برای رونق گرفتن بازی، جهت عبور سربل مهاجم به خانه‌های بعدی سربل مدافع خود را به کنار دیگر دربانان می‌رساند تا اینکه عبور را برای هم‌تراز خود سهل و آسان کند.

 دیگر یاران می‌باید به هر طریقی که شده یکی‌یکی وارد خانه‌های بعدی شوند معمولاً در مقابل هر دربان دو یا چند نفر از مهاجمین قرار می‌گیرند و با سرگرم کردن دربانان خود را به خانه بعدی می‌رسانند در ضمن باید مواظب هم باشند که توسط سربل و یا دیگر دربانان مورد ضربه قرار نگیرند زیرا در هر موقع از زمان بازی سربل مدافع می‌تواند با عبور از راهروها یا همان مشندلیها از خانه‌ای به خانه دیگر بپرد و یار مهاجم را مورد اصابت با دست انجام دهد.

یاران مهاجم یکی‌یکی سعی می‌کنند که از خانه‌ای به خانه بعدی عبور کرده باشد هنگامی‌که یاری توانست خود را به خانه آخر برساند با صدای بلند اعلام می‌کند فارسی، فارسی.

گروه مهاجم که در حال رفت‌وبرگشت هستند عمداً با سروصدا دربانان را پیچ می‌کنند تا با این عمل بتوانند تا حدودی راحت‌تر از کنار دربانان عبور کنند.

بازیکنی که در برگشت توانسته خود را به خط پایان یا مالک یا همان خط شروع اولیه برساند و با صدای بلند اعلام می‌کند فارسی بالا، فارسی بالا که نتیجه آن کل بازی را برنده می‌شود.

حوزه جغرافیایی بازی درا، بندرعباس، رودان و میناب است.هدف اصلی این بازی آموزش در انسجام و به هم وابسته بودن، تقویت روحیه و همکاری، استقامت در مقابل حوادث، پایداری و استواری و صبر و شکیبایی، مهارت در دویدن و خیز برداشتن، ایجاد فرهنگ ایثار و گذشت است.

در اجرای این بازی آقایان بیشتر باهم دیگر آشنا می‌شوند و از همه مهم‌تر برای مدتی سرگرم و دور از هیاهوی زندگی و شادی به سر می‌برند و آینده‌نگری را طرح‌ریزی می‌کنند.

حفظ آئین‌ها و سنت‌های اجدادی، عشق در اجرای بازی و دورهم بودن، ایجاد صمیمیت بین افراد و استواری در یکدلی و دوستی بین آن‌ها، مصمم بودن و رسیدن به اهداف، آینده‌نگری وهم رنگ بودن و بهتر شناختن روحیه همدیگر از خصوصیات بازی «درا» است.

امروزه با گسترش بازی‌های رایانه‌ای و پر شدن اوقات فراغت افراد با آن‌ها، شهرنشینی وزندگی آپارتمانی و تغییر مؤلفه‌های فرهنگی جامعه، بازی‌های بومی محلی رو به فراموشی‌اند.

درگذشته بازی‌های بومی محلی کارکردهای فراوانی داشته و حتی شاید بتوان گفت بخشی از تعلیم و تربیت افراد با آن‌ها انجام می‌شده است.

یک کارکرد بازی‌های بومی محلی که شاید هنوز در برخی روستاها انجام می‌شود انتقال فرهنگی است که این بازی‌ها با در کنار هم قرار دادن افراد دارای سن‌های مختلف این کار با بهترین شیوه انجام می‌دادند.

در عصر ارتباطات و صنعتی و با تغییر سبک زندگی این بازی‌ها هم به‌تدریج در معرض فراموشی قرارگرفته‌اند و این خطر را باید جدی گرفت و برای از دست نرفتن این جنبه از هویت جمعی محله، روستا، شهر، استان و کشور خود تلاش کنیم.

 

گزارش از بهاره جوشعار کارشناس میراث فرهنگی

انتهای پیام/