هنر سفالگری یکی از مهارت‌های بسیار ارزشمند با ابزار مناسب و در دسترس است که می‌توان از آن برای خلق آثار هنری بسیار زیبا و بی‌نظیر بهره برد، آثاری که هر یک نماد فرهنگ و تاریخ اقوام مختلف هر دیار است.
محسن خدابخشی از فعالان عرصه صنایع‌دستی خراسان شمالی است که برای گفتگو با او مسیر چند کیلومتری از بجنورد تا روستای بیدک را طی کردیم تا به کارگاه سفال و سرامیک او برسیم.
هنرمندی که با سفالگری در دانشگاه و به‌واسطه چند واحد درسی آشنا شده و به دلیل علاقه‌مندی، پرداختن به هنر و تولید سفال را در زیرزمین 10 متری خانه پدری شروع کرده است، کیمیای هنر با چاشنی هدف و پشتکار، اکنون کارگاه سفالگری آقای خدابخشی را به یک سوله بزرگ تبدیل کرده است.
او در توضیح کار خود با بیان اینکه سفالگری در این کارگاه از مرحله خاک، گل و تا پخت نهایی انجام می‌شود، می‌گوید: «به‌صورت تکنیکال، زیر لعابی، غرقابی و میناکاری روی سفال را انجام می‌دهیم.»
این فعال صنایع‌دستی که دبیر هنر است، می‌افزاید: «با واحد سفالگری در دانشگاه آشنا شدم و بعدازآن بر اساس علاقه‌ای که داشتم، کار با سفال را در زیرزمین 10 متری خانه پدرم آغاز کردم.»
او اظهار می‌کند: «به شهرهای مختلف ایران سفر و سال‌ها در کارگاه‌های سفال زندگی کردم تا تجربه کسب کنم، شروع کارم با مجسمه‌سازی و نقش برجسته‌های سفالی بود اما کم‌کم کار ظرف هم به آن اضافه شد.»
این هنرمند صنایع‌دستی تصریح می‌کند: «کار را با تجربه و آزمون‌وخطا و تمرین بسیار یاد گرفتم و در ابتدای مسیر و سال‌های اول، دوستان و اطرافیانم تصور نمی‌کردند که در کارم بتوانم تا این حد پیشرفت کنم و موفق شوم.»
خدابخشی، داشتن هدف، ممارست و تلاش را عامل موفقیت خود می‌داند و می‌گوید: «اکنون آن کارگاه کوچک در زیرزمین خانه پدری تبدیل به سوله‌ای 900 مترمربعی شده است.»
او با بیان اینکه اکنون تمام آثار قابل‌تولید در صنعت سفال و سرامیک ازجمله ظرف، کاسه، بشقاب، گلدان، عناصر تزئینی و... را تولید و وارد بازار کار می‌کنیم، می‌افزاید: «حجم تولید ما تا اسفندماه گذشته و قبل از شیوع کرونا، بیش از 12 تن صنایع‌دستی در ماه بود.»
او با اشاره به 106 نیروی فعالی که تاکنون در این کارگاه مشغول به کار بودند، عنوان می‌کند: «در دو ماه اخیر به دلیل شیوع ویروس کرونا و کاهش حجم تولید، تعدادی از نیروها به‌ناچار خانه‌نشین شدند که در تلاش هستیم تا قبل از تابستان آن‌ها را دوباره به کار و چرخه تولید بازگردانیم.»
این فعال صنایع‌دستی بیان می‌کند: «بجنورد و اسفراین ازجمله شهرهایی است که در آن شعبه داریم و بازار فروش تولیدات ما ملی است که بیشتر به شهرهای تهران، بابلسر، ساری، همدان و اصفهان، ارسال بار داریم.»
خدابخشی، بازاریابی و به‌کارگیری تکنیک‌های درست آن را مهم‌ترین عامل در فروش محصولات خود می‌داند و تصریح می‌کند: «عرصه رقابت در کار سفالگری بیشتر شده چراکه هم تولیدکنندگان و هم کیفیت محصولات تولیدی افزایش یافته است.»
او برای این هنر و صنعت، انتهایی را متصور نیست و می‌گوید: «در این زمینه هرچقدر فعالیت کنیم بازهم به انتهای آن نمی‌رسیم، روزی که این سوله راه افتاد در ابتدای کار فقط سفال زیر لعابی و میناکاری به مقدار کم و برای یک مغازه تولید داشتیم و کار می‌کردیم اما به‌مرور، تکنیک‌های رو لعابی اضافه شد و پیشرفت کردیم و حجم سفارش و فروش و تولید ما بالاتر رفت.»
این هنرمند صنایع‌دستی اکنون به بازار فروش جهانی فکر می‌کند و در تلاش است تا روزی بتواند به بازارهای ثابت جهانی دست پیدا و تولیدات خود را به خارج از مرزهای کشور صادر کند.
خدابخشی می‌گوید: «درزمینهٔ صادرات تا حدودی کارهایی انجام شده است، فروش‌هایی هم در کشورهای ترکیه، ترکمنستان و... داشتیم اما هنوز به بازار ثابت نرسیده‌ایم که دستیابی به این مهم را در اهداف و برنامه‌های خود داریم.»
* گفت‌وگو از محبوبه عبدی
انتهای پیام/
