به گزارش میراث‌آریا به نقل از روابط‌عمومی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری، «مجله باستان‌شناسی» پژوهشکده باستان‌شناسی ایران، با رویکردی علمی‌پژوهشی به صورت فصلنامه دو زبانه (فارسی و انگلیسی) در زمینه‌های باستان‌شناسی و علومی که رویکرد باستان‌شناسانه دارند، منتشر می‌شود.
در این شماره مقالات «جستاری در گاهنگاری عصر آهن 3 فارس بر پایۀ تاریخگذاری هایی مطلق از تپۀ قصردشت»، «سیری بر هنر صخره‌ای»،«بررسی و گمانه زنی باستان‌شناختی در استحکامات دفاعی مزدوران و کلات نادری»، «نقش عوامل جغرافیایی در الگوی پراکندگی محوطه‌های اشکانی در حوضۀ رودخانۀ چهل چای مینودشت»، «تحلیل استقرارهای بخش چاه دادخدا شهرستان قلعه گنج»، «حوزۀ فرهنگی جازموریان، پژوهشی در زمینۀ ساختار ارگ و تپه منار در شهر بلقیس (اسفراین کهن) با تأکید بر یافته‌های هفتمین فصل کاوش‌های باستان‌شناختی»، «محوطۀ پارینه سنگی میرک (سمنان)؛ نتایج مقدماتی از کاوش های فصول»، «غیبتِ «حقّ مؤلف» و نکته هایی چند دربارۀ «هیئت باستان شناسی ایرانی-فرانسوی در بم» به چاپ رسیده‌اند.
درمقاله «جستاری در گاهنگاری عصر آهن 3 فارس برپایۀ تاریخگذاری هایی مطلق از تپۀ قصردشت» نوشته محمدتقی عطائی، فرانک بحرالعلومی، مرجان مشکور ومولودسادات عظیمی می‌خوانیم: «چهارچوب منطقه ای گاهنگاری فارس با تحقیقات لویی واندن برگ در آغاز دهۀ 1950 میلادی پی ریزی شد و با ادامۀ پژوهش ها، چند وقفۀ فرهنگی در تسلسل آن نمایان گشت. یکی از وقفه های فرهنگی در این گاهنگاری، مربوط به میان مرحلۀ تیموران الف و دورۀ هخامنشی است که در حدود 300 سال (از حدود 900 تا 600 پ م.) تخمین زده شده و کوشش در جهت پوشش این وقفۀ فرهنگی از آن نظر که همزمان با ورود پارسیان نخستین به فارس بوده، از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است.
درباره پارسیان نخستین، فرض بر آن بوده که چون آنان قبایلی چادرنشین بوده اند، بنابراین کشف استقرارگاه های آنها آسان نخواهد بود که برای نخستین بار با کاوش‌های انجام گرفته در تپۀ قصردشت، موادی از این برهۀ فرهنگی کشف شده که پیش‌تر از وجود آنها بی اطلاع بودیم. در این مقاله، دربارۀ تاریخگذاری مطلق (رادیو کربن-ترمولومینسانس) گونه های سفالی مکشوفه از تپۀ قصردشت بحث شده و نشان داده می شود که سفال های نویافته از این تپه، می تواند وقفۀ فرهنگی میان مرحلۀ تیموران الف و دورۀ هخامنشی را پوشش دهد.»
انتهای پیام/
