امروزه در بسیاری از مناطق استان اصفهان از جمله مناطق خوش آب و هوای شهرستان گلپایگان، با توسعه دوباره روستاها مواجه هستیم که این امر به دلایل مختلف از جمله مهاجرت معکوس به روستاها به‌دلیل افزایش قیمت زمین و حتی سرمایه‌گذاری در زمین‌ها، باغ‌ها و بافت‌های روستایی با سرعت زیادی در جریان است.
با توجه به استقبال از رونق دوباره روستاها به نظر می‌رسد، حفاظت از مواریث فرهنگی در مناطق مختلف از جمله شهرهای کوچک و روستاهای شهرستان ضرورت دو چندان پیدا کرده، باید تلاش کنیم توسعه سریع روستاها به صورت متوازن به رشد و توسعه پایدار منجر شود و بی‌شک این امر بدون آگاهی، اطلاع و همراهی روستاییان و مردم بومی هر منطقه‌ای غیر ممکن است.
در بسیاری از موارد، با افزایش جمعیت روستاها در نتیجه عوامل مذکور، متاسفانه در برخی موارد در پهنه شهرستان، شاهد دست‌اندازی‌های مکرر به بافت‌های تاریخی از قبیل تخریب بناها، ایجاد سازه‌های ناهمگن با بافت‌های روستایی، استفاده از نمادها و مصالح ناهمگون با معماری روستاها، استفاده از سقف‌های شیروانی، ایجاد نماهای سنگی غیر بومی و مواردی از این دست هستیم که ساختار اجتماعی و فرهنگی مناطق روستایی شهرستان گلپایگان را به تدریج مورد تهدید قرار می‌دهد.
بررسی‌ها نشان می‌دهد در راستای جلوگیری از تبعات منفی این مهاجرت‌ها (که عمدتا از افراد غیر بومی هستند) بر روی بافت روستایی و تاریخی روستاها و شهرهای کوچک بهترین راه‌کار، آگاه‌سازی مردم بومی از داشته‌های تاریخی و فرهنگی خودشان است و بیشترین اثرگذاری و تاثیرپذیری در این خصوص می‌تواند از سوی انجمن‌ها و سازمان‌های مردم‌نهاد که عمدتا اعضای آنها از مردم جوامع محلی هستند انجام شود.
در حال حاضر در شهرستان گلپایگان که در شمال غرب استان اصفهان واقع شده، ۲ انجمن در زمینه حفاظت از مواریث فرهنگی فعال هستند که اعضای این انجمن‌ها عمدتا از جوانان تحصیل کرده بومی شهرستان هستند، و با برنامه‌ریزی‌های به‌عمل آمده، رویکردی جدید از فرهنگ‌سازی را برای حفاظت از آثار تاریخی و مواریث فرهنگی شهرستان گلپایگان از سال ۱۳۹۹ آغاز کرده‌اند.
بر اساس برنامه‌ریزی‌های به‌عمل آمده این انجمن‌ها با همکاری اداره میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی شهرستان از تابستان امسال، اقدام به طراحی و اجرای دوره‌های آموزشی کوتاه مدت به‌صورت عملی برای اهالی فرهنگ دوست روستاهای دارای بافت و آثار تاریخی در شهرستان گلپایگان کرده‌اند، اعضای این انجمن‌ها با هماهنگی اداره شهرستان، دهیاری‌ها و شوراهای روستاها، به روستاهای مختلف اعزام و اهالی روستا و به‌ویژه جوانان را با ویژگی‌های بافت و آثار تاریخی روستای خود آشنا کرده و ضرورت حفاظت از این آثار را به مردم و مسئولان روستاها گوشزد می‌کنند.
اجرای این طرح در نهایت منجر به حفاظت از بافت و آثار تاریخی روستاها شده و از توسعه ناهمگون و افسار گسیخته این مناطق بکر و ارزشمند جلوگیری به عمل آورده و تلاش می‌شود تا از این طریق سرمایه‌های سرگردان که به سمت ویلاسازی در این روستاها می‌رود به سمت احیای بافت و آثار تاریخی سوق یافته و این توسعه به توسعه پایدار روستاها منجر شود.
انتهای پیام/
