صعود به قله فکر و اندیشه و ورود به سرزمین دل‌های مردم با گردشگری امکان‌پذیر شده و از آنجایی که ما با مشکلاتی همچون بیکاری جوانان، محدودیت منابع ارزی، تک‌محصولی‌بودن اقتصاد و خشکسالی‌های پی در پی مواجه هستیم لذا چاره‌ای جز تنوع‌بخشی به منابع درآمدی نداریم و بهترین، ارزان‌ترین و بزرگ‌ترین صنعتی که در آستانه ورود به سده جدید شمسی می‌تواند جایگزین نفت شده و باعث رشد و توسعه اقتصادی شود و به‌عنوان پیشران و محرک توسعه عمل کند، گردشگری است.
در واقع آغاز گردشگری به معنای واقعی و باور عمیق این صنعت می‌تواند پایان وابستگی به نفت را رقم بزند، در صورتیکه با افزایش تعاملات منطقه‌ای و یافتن بازارهای جدید، زمینه برای افزایش حضور گردشگران به استان فراهم می‌شود و با ایجاد زیرساخت‌های لازم و انجام بازاریابی و تبلیغات هدفمند، افزایش سرانه گردشگری استان صورت می‌گیرد.
افزایش سرانه گردشگری علاوه بر تاثیرگذار بودن بر رشد اقتصادی استان باعث ایجاد نشاط و شادابی در جامعه، توزیع سفر در مناطق ناشناخته و افزایش امید به سرمایه‌گذاری و زمینه‌سازی برای توسعه خواهد شد.
از دیگر نتایج توسعه گردشگری گسترش صلح، دوستی و ایجاد امنیت پایدار است و لازمه ایجاد ثبات در منطقه نیز ایجاد عمق نفوذ استراتژیک با افغانستان و پاکستان است که این امنیت پایدار نیز از طریق گردشگری و افزایش تعامل مردمان دو طرف مرز امکان‌پذیر خواهد بود.
مزیت دیگر صنعت گردشگری در استانی مانند سیستان و بلوچستان توزیع عادلانه ثروت است به گونه‌ای که صدای عدالت در طول تاریخ شکل‌گیری این صنعت همیشه به گوش می‌رسد چرا که ارز و منابع مالی را مستقیم وارد سبد زندگی مردمان شهر و روستا حتی در دورافتاده‌ترین نقاط سیستان و بلوچستان می‌کند.
در واقع ما در نگاه جدید به گردشگری به‌دنبال این هستیم که چقدر رابطه انسانی ایجاد شده و مردم در سراسر عالم به هم نزدیک شدند نه اینکه صرفا چند نفر به استان، کشور و یا کشورهای همسایه سفر کرده‌اند.
لذا با برنامه‌ریزی هدفمند و با فرهنگ‌سازی، آموزش و سپردن امور به مردم به جای سازمان‌سازی به ارتقاء درک عمومی نسبت به گردشگری کمک کنیم.
گردشگری در ایران همانند عمل پیوند اعضا یک امر مقدس است و از نظر من علما اولین مدافعان صنعت گردشگری هستند، به تعبیر امروزی، جهانگردی و گردشگری، یکی از شیوه‌های عبرت‌آموزی است که راهنمایان مختلف دینی و راهنمایان فرهنگی و بین‌المللی می‌توانند از این طریق، گردشگران داخلی و خارجی را در موقعیت عبرت و تأثیرپذیری از آثار به جای مانده از پیشینیان قرار دهند، چرا که جهانگردی با هدف عبرت آموزی، قلب انسان را خاشع و دانا، چشم او را بینا و گوش وی را شنوا می‌گرداند و از خمودی و جمود رهایی می‌بخشد.
در واقع علاوه بر نقش خودتربیتی گردشگری که فرد به تنهایی با بازدید از آثار به‌جای‌مانده از گذشتگان دچار تحول روحی و معنوی می‌شود، نقش دیگر تربیتی نیز در قالب تورهای گروهی و تفسیر مواریث تاریخی فرهنگی توسط راهنما زمینه را برای انقلاب فکری افراد فراهم می‌کند.
امیدواریم با پایان یافتن کرونا شاهد شکل تازه‌ای از سفرها به سیستان و بلوچستان باشیم.
انتهای پیام/
