به گزارش میراث‌آریا به نقل از روابط‌عمومی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری، افراسیاب گراوند سرپرست هیأت باستان‌شناسی 22 تیر 1400 با اعلام این خبر گفت: «تپه‌چای یکی از روستاهای اولیه در شمال غرب دریاچه ارومیه، در فاصله 2/5 کیلومتری جنوب‌غربی شهر دیزج دیز و 12 کیلومتری جنوب‌شرقی شهر خوی واقع شده است.»
این باستان‌شناس دشت خوی را از جمله مناطق پهنه فرهنگی شمال‌غرب ایران دانست که به لحاظ قرار‌گیری در حد فاصل ارتباطی به حوضه دریاچه ارومیه، منطقه قفقاز جنوبی و شرق آناتولی منتهی شده و موقعیت خاص راهبردی بخصوص برای جوامع پیش از تاریخ فراهم آورده به نحوی که در پژوهش‌های مرتبط با شکل‌گیری جوامع نخستین از اهمیت به‌سزایی برخوردار است.
سرپرست هیئت باستان‌شناسی با بیان اینکه در این دشت شش محوطه باستانی متعلق به دوران نوسنگی و مس و سنگ شناسایی شده تصریح کرد: «در این میان تپه چای از استقرارگاه‌های کوچک متعلق به دوره مس و سنگ است که بر اساس مواد فرهنگی سطح آن، مهم‌ترین پتانسیل و شرایط بهره‌برداری اقتصادی مبتنی بر کشاورزی، دامپروری و تجارت و مبادلات فرهنگی (سنگ ابسیدین) با مناطق همجوار را نیز به همراه داشته است.»
گراوند با ابراز تأسف از اینکه این اثر مهم فرهنگی در دوره‌های پیشین به شدت مورد تخریب و آسیب جبران‌ناپذیری قرار گرفته اظهار کرد: «گمانه‌زنی به منظور لایه‌نگاری، تعیین عرصه و پیشنهاد حریم این تپه با هدف شناسایی دوره‌های فرهنگی، شناخت گستره حقیقی و واقعی و تدوین نقشه گستردگی تپه در راستای حفاظت و صیانت از آن در حال انجام است.»
او در پایان از عوامل شکل‌گیری تپه‌چای، به وسعت زمین‌های حاصلخیز و قابل کشت، میزان بارش، ارتفاع مناسب، راه دسترسی، وجود مراتع و پوشش گیاهی مناسب و قابل دسترس در اطراف محوطه و همچنین منابع آب فراوان اشاره کرد.
انتهای پیام/
