به‌گزارش میراث‌آریا به‌نقل از روابط‌عمومی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری، میثم لباف‌خانیکی سرپرست ایرانی هیأت باستان‌شناسی ۳۰ آبان ۱۴۰۰ با اعلام این خبرگفت: «سومین فصل کاوش‌های باستان‌شناسی در محوطۀ ویرانشهر واقع در ده کیلومتری شمال شهرستان فاروج، استان خراسان‌شمالی که با مجوز پژوهشگاه انجام شد به حصول نتایج مهمی دربارۀ معماری دورۀ اشکانی و ساسانی در منطقۀ شمال خراسان انجامید.»
او با بیان اینکه بقایای معماری نشان می‌دهد محوطۀ ویرانشهردر میانۀ حصاری مربع شکل محصور بوده و عرصه‌ای به وسعت ۱۴ هکتار را پوشش می‌داده است، تصریح کرد: «حصار اطراف این سکونتگاه به برج‌های متوالی تجهیز می‌شد و یک ارگ یا حاکم‌نشین در گوشۀ شمال‌غربی آن قرار داشت.»
این باستان‌شناس گفت: «کاوش‌های سال گذشته آثاری از یک مجموعۀ معماری را در محل تپه‌ای که در بخش جنوبی محوطه واقع شده است، آشکار کرد.»
لباف‌خانیکی با اشاره به اینکه بخشی از کاوش‌های فصل جاری با هدف تکمیل اطلاعات سال گذشته، به کشف قسمت‌های بیشتری از بنای یادمانی یاد شده انجامید، افزود: «همچنین کاوش‌هایی که در محل دروازۀ غربی این سکونتگاه انجام شد، نشان داد که در طرفین این دروازه دو برج با پلان مستطیل شکل قرار داشته و فضای داخلی هر برج مشتمل بر تالاری به طول ۹.۵ و عرض ۴ متر بوده است.»
او افزود: «ساختار دروازه و سازه‌های الحاقی در طول حداقل سه دورۀ معماری دچار تغییراتی شده که با توجه به شواهد مکشوفه، از اوایل دورۀ اشکانی تا اواسط دورۀ ساسانی به طول انجامیده است.»
سرپرست ایرانی هیأت باستان‌شناسی گفت: «علاوه بر بقایای معماری، مقادیر قابل توجهی از قطعه سفال‌های شاخص دورۀ اشکانی و ساسانی از لابلای لایه‌های فرهنگی این محوطه به دست آمده که معیار مناسبی برای شناسایی و گونه‌شناسی سفال‌های دورۀ تاریخی ناحیۀ شمال خراسان فراهم می‌آورد.»
این باستان‌شناس گفت: «بقایای معماری و سفال‌های ویرانشهر بدین دلیل اهمیت می‌یابند که پیش از این مراکز جمعیتی اشکانی با این مقیاس، تنها در خارج از مرزهای ایران و عمدتاً در جنوب ترکمنستان مورد کاوش و مطالعه قرار گرفته بودند و دسترسی به اطلاعات آن‌ها همواره با مشکلات عدیده مواجه بوده است.»
او با بیان اینکه محوطۀ ویرانشهر نخستین بار در سال ۱۳۵۵ از سوی هیأتی از باستان‌شناسان ایتالیایی به سرپرستی روبرتا ونکو ریچاردی از دانشگاه تورین شناسایی شد، خاطرنشان کرد: «این محوطه در منطقه‌ای واقع است که به ظنّ اغلب تاریخ‌نگاران و باستان‌شناسان خاستگاه پادشاهان اشکانی و نخستین مراکز اداری و سیاسی ایشان بوده است.»
لباف‌خانیکی گفت: «لذا گسترش مطالعات تاریخی و کاوش‌ها و بررسی‌های باستان‌شناسی در این منطقه خواهد توانست پرده از ابهامات فراوانی دربارۀ تاریخ اشکانیان اولیه بردارد.»
انتهای پیام/
