به‌گزارش میراث‌آریا و به‌نقل از روابط‌عمومی اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان کرمان، علیدادی‌سلیمانی یکشنبه 25 اردیبهشت‌ماه 1401 اظهار کرد: «پس از یک فصل کاوش باستان‌شناسی در درون حصار، تا حدودی به قدیمی‌ترین استقرارهای قلعه دست یافته‌ایم که از آن جمله چند قطعه سفال دوره ساسانی است.»
سرپرست پروژه مرمت قلعه تاریخی منوجان افزود: «استقرارها، فضاهای معماری، اشیا و آثاری که از آن به دست آمده نشان می‌دهد که قلعه‌ای که بنیان آن پیش از این ریخته شده بوده، در سده چهارم هجری بسیار پررونق بوده است که دلیل عمده آن نیز به قرارگیری منوجان بر سر راه تجاری هرمز بر می‌گردد. »
او با بیان اینکه آثار و مدارک بسیار ارزنده‌ای از وجود کارگاه‌های صنعتی از جمله شیشه‌گری، فلزکاری، سفالگری و جواهرسازی نیز در قلعه یافتیم بیان کرد: «با تداوم کاوش‌ها در لایه‌های بالایی به این نتیجه رسیدیم که در این قلعه می‌توان آثار و شواهدی از تمامی ادوار اسلامی اعم از سلجوقی، ایلخانی، تیموری، صفویه و حتی بعد از صفویه را ببینیم.»
علیدادی‌سلیمانی یادآور شد: «این قلعه در ادوار مختلف فراز و فرودهایی داشته و در دوران صفویه، بیش‌ترین جمعیت را به خود دیده است.»
بیان کرد: «نام منوجان را از سده چهارم هجری در متون و منابع مورخین و جغرافی‌نویسان ایرانی و عرب می‌بینیم و مکرر هم به این نام اشاره شده که بر سر راه کاروان‌رو دریایی جنوب به فلات مرکزی ایران به ویژه خراسان بزرگ واقع شده بود.»
این باستان‌شناس با اشاره به اینکه نام منوجان را در قدیمی‌ترین نقشه‌ها هم می‌بینیم ادامه داد: «از آن به عنوان بصره کرمان یاد شده که نشان از اهمیت این شهر در کرمانِ سدۀ چهارم دارد.»
او گفت: «منوجان بر سر راه هرمز قدیم قرار داشت. هرمز نه به عنوان جزیره‌ای که امروز می‌شناسیم بلکه بندری در ساحل دریا بود و یک مسیر ارتباطی و راه کاروان‌رو از هرمز به سمت منوجان و به جیرفت و کرمان و خراسان می‌رسید و در این مسیر، منوجان فقط یک شهرک بین راهی نبود.»
سرپرست پروژه مرمت قلعه تاریخی منوجان خاطرنشان کرد: «پیش از کاوش‌های باستان‌شناسی هیچ شناختی از قلعه نداشتیم تا اینکه سال 96 و با حمایت معین اقتصادی شهرستان منوجان که شرکت سنگ‌آهن گهرزمین است، پروژه مطالعه و مرمت و احیای قلعه شروع شد که کاری بزرگ و ارزنده در جنوب استان است.»
انتهای پیام/
