میراث‌فرهنگی ملموس و ناملموس ایرانی نقطه قوت ما برای حضور در مجامع جهانی است تا بتوانیم حوزه نفوذ خود را به حداکثر برسانیم و پیام‌آور صلح و دوستی برای جهانیان باشیم. گردشگران خارجی با سفر به ایران و مواجهه با میراث مادی و معنوی آن، همچون سازوکارهای اجتماعی و آداب و رسوم اصیل، تصاویری که از این موج ایران‌هراسی به راه افتاده را به فراموشی سپرده و تصویر واقعی ایران که سرشار از غنای فرهنگی است را با خود به سوغات خواهند برد.
میراث‌فرهنگی، یگانه زبان صلح و دوستی بشریت است که با هر زبانی قابل درک است و نیاز به ترجمه نخواهد داشت و ایرانیان از این حیث، مستغنی هستند و اگر بنا باشد ایرانیان چهره واقعی خود را به جهان معرفی کنند، هیچ چیز به اندازه آثار تاریخی و میراث‌فرهنگی که دلالت بر فرهنگ و تاریخ ایران دارد، نمی‌تواند چهره واقعی ایران را آشکار کند.
هرگاه توسعه شهری و حفظ میراث‌فرهنگی در یک راستا قرار گیرند، توسعه پایدار را شاهد خواهیم بود ولی اگر این دو موضوع در مقابل یکدیگر قرار گیرند، توسعه کاریکاتوری را نظاره می‌کنیم. بی‌شک دیدگاه دوم به شرایط این ایام ما، قرابت بیشتری دارد و حال راهکار حل این موضوع چیست؟ آیا به غیر از معدود شهرهای تاریخی ما، میراث‌فرهنگی، توانسته در مقابل زورگویی‌های ساخت و سازهای معاصر بایستد؟ آیا ساخت و سازهای معاصر از الگوهای معماری و شهرسازی ایرانی اسلامی تبعیت می‌کنند؟ یکی از مهم‌ترین راه‌حل‌های این موضوع، در اصلاح ساختار شورای عالی معماری و شهرسازی خلاصه می‌شود.
شورایی که در عمل، واژه معماری کمرنگ و به مسائل شهرسازی کمیت‌گرای غربی ختم می‌شود. سابقاً با طرح‌های مصوب جامع و تفصیلی در این شورا، شاهد تخریب میراث‌فرهنگی کشورمان به صورت قانونی بودیم و ادامه این مسیر، به نقطه مناسبی ختم نخواهد شد. طرح‌های تفصیلی شهری که با تقلید از معماری و شهرسازی غرب در کشور ما تهیه می‌شوند، پاسخ‌گوی نیازهای میراث‌فرهنگی که تأمین کننده کیفیت است، نبوده و با چنین ساختاری و وجود کمیسیون‌های مانند ماده 100 و انگیزه‌های مادی مجموعه‌های شهرداری، حفظ میراث فرهنگی با مشکلات عدیده‌ای همراه خواهد بود.
در حوزه بنا، بافت و محوطه‌های تاریخی، بهترین راهکار حفظ و حراست از آن، افزایش مشارکت مردمی است. با عنایت به تعداد بالای آثار تاریخی موجود در کشور و با محدودیت‌های موجود در دولت، راه‌حلی جز حضور فعال مردم در امر حفاظت از میراث‌فرهنگی وجود ندارد و معاونت میراث فرهنگی باید تمام نیروی خود را در راستای ایجاد زمینه مناسب و رفع موانع این حوزه، برای مشارکت حداکثری مردم به‌کار گیرد.
در پایان ضمن تبریک هفته میراث‌فرهنگی، امید است با اهتمام بیشتر به این موضوع، بتوانیم از انتفاعات بی‌شمار آن بهره لازم را ببریم.
انتهای پیام/
