به‌گزارش میراث‌آریا، ایام محرم و روز عاشورا در کنار اهمیت و نقش مذهبی که در جامعه ایران دارند، بخش زیادی از فرهنگ ایرانی در عزاداری و سوگواری را نیز به نمایش می‌گذارند. درحالی که اصل ایام محرم و صفر عزاداری و نگهداشتن حرمت شهادت امام حسین(ع) و یارانش است، در شهرهای مختلف ایران این عزاداری به سبک‌های مختلفی برگزار می‌شود و شیوه سوگواری با سوگ محرم ترکیب شده است.

به این ترتیب تنوع عزاداری‌ها بر اساس فرهنگ و زیست هر منطقه به نمادی برای آن شهر و برای عرض ارادت به امام حسین(ع) و پاسداشت مکتب عاشورا مبدل شده است. در همین راستا بسیاری از این آیین‌ها به عنوان آیین‌های ارزشمند نیاز به نگهداری و انتقال به نسل آینده دارند،پ و از همین رو به عنوان میراث ناملموس ثبت ملی شده‌اند. در این گزارش با این آیین‌های عزاداری آشنا خواهید شد.

سقای سیاه‌پوش با مشک و جام

سابقه آیین سقایی حدود یک قرن است و برخی 50 آداب برای کسی که سقایی را انجام می‌دهد ذکر می‌کنند. البته سقایان از معدود دسته‌های عزای حسینی هستند که هنوز لباس آیینی به تن می‌کنند و مطلقا بدون لباس ویژه خود ذکر نمی‌گیرند و وارد دسته نمی‌شوند.

آیین سقایی دو محور دارد که یکی بحث سقایی و دیگری سیاه‌پوشی است، سقایان کسانی بودند که به تاسی از حضرت عباس (ع) و با پوشیدن لباس‌های بلند و مشکی تا زیر زانو، که در روی سینه آن هم اسم هیئت نوشته شده است و گاها یک روسری سه‌گوش بر سر که نشان‌دهنده بی‌آلایشی است در قالب دسته عزداری حرکت می‌کنند. این آیین که ریشه‌های درویشی هم دارد، در سال 1390 ثبت ملی شد.

سقا گاهی یک روپوش چرمی می‌پوشد، در سمت چپ خود یک مشک قرار می‌دهد و با دست راستش در داخل جام کرمانی آب را به تشنگان و رهگذران پیشکش می‌کند. همچنین سقایان قدیمی لنگ هم بر کمر می‌بستند که این لنگ‌ها یزدی یا کرمانی و به صورت دست‌بافت بودند که آن هم نشان‌دهنده بی‌آلایشی آنان بود.

از «پای نخل» تا آرامستان

نخل برای شاهرودی‌ها نمادی از تابوت اباعبدالله (ع) است. در این شهر مسجدی به نام «موسی‌بن جعفر(ع)» هست که به مسجد «پای نخل» معروف است و در روز یازدهم محرم نخل از آنجا به حرکت درمی‌آید. شاهرودی‌ها نخل را تا آرامستان قدیمی شهر حمل کرده و در پایان مراسم به مکان دائمی خود واقع در جنب پای نخل برمی‌گردانند.

نخل شاهرود از بزرگترین نخل‌های کشور است که 9 تیر اصلی دارد و هنگام نخل‌گردانی افراد منسوب به همان محله یا طایفه، زیر همان چوب‌ها را می‌گیرند.

مراسم نخل‌گردانی مختص شهر شاهرود نیست و اهالی بسطام، مجن و بیشتر مناطق شهری و روستایی این شهرستان نیز در آن شرکت می‌کنند.

عزاداری برای سیدالشهدا(ع) با شمشیر امیرالمومنین (ع)

طایفه شیعه حیدرآبادی 900 سال است که در روستای حمیری این جزیره ساکن هستند و آیین سنتی علم بندان یا علم‌گردانی را مرسوم ساخته‌اند. در واقع این آیین توسط حیدرآبادی‌ها و از روستای حمیر به قشم راه پیدا کرد.

شیعیان قشم معتقدند «علم شمشیری» که شمشیری منقوش به آیات قرآنی بر بالای آن نصب است متعلق به شاه نجف است و با گذشت 9 قرن، همچنان عزاداران امام حسین (ع) را همراهی می‌کند. هر قسمت از این علم دارای تعابیر و معانی خاص خود است که از جمله آن می‌توان به علمی که به شکل دست است و فداکاری و شهادت طلبی امام حسین(ع) را نشان می دهد اشاره کرد.

عزاداران روز تاسوعا و عاشورا با نوحه‌خوانی و مرثیه‌سرایی همراه با علم از مساجد علی بن ابی‌طالب(ع)، امام حسین(ع) و صاحب‌الزمان(عج) به هیئت‌های مذهبی مستقر در شهر و روستاها می‌پیوندند و سنج و طبل می‌زنند.

همچنین روستای حمیری در روز هفتم محرم میزبان کاروان عزادار امام حسین(ع) است. اهالی حمیری با نان و حلوا،شربت خنک و دادن نقل ونبات به کودکان از مهمانان خود پذیرایی می کنند. بعد از ظهر آن روز عزاداران همراه با «علم شمشیری» از مسیر صحرای گدار قشم، به سمت شهر حرکت و با به صدا در آوردن گور ( شیپوری که از لاک صدف ساخته شده است) خبر حرکت این کاروان را اعلام می‌کنند.

با نزدیک شدن این کاروان عزادار که «علم شمشیری» در دست دارند، دسته ای دیگر از عزاداران با بقیه علم‌ها به پیشواز رفته و به اتفاق وارد شهر می شوند. این علم‌ها همراه با دسته عزاداری به سوی محلات حرکت می‌کند و به منازلی که ساکنانشان نذوراتی دارند سر می‌زنند و در هنگام شب به شبستان برمی‌گردند. در روز هشتم محرم، همین مراسم این بار تا بهشت زهرای قشم برگزار می‌شود. این آیین بیش از یک دهه است که ثبت ملی شده است.

عزاداری‌ با قدمتی از دوران صفویه

 در بازار تبریز همه حجره‌ها و مغازه‌ها از روز هشتم محرم تا دوازدهم تعطیل هستند. در این روزها آیین‌های کهن سوگواری برای اباعبدالله(ع) در این بازار برگزار می‌شود. سابقه‌ این عزاداری‌ها به دوران صفویه بازمی‌گردد و برگزاری مراسم عزاداری در تیمچه مظفریه و بازار تبریز از ابتدای تأسیس تیمچه به تاریخ ۱۳۰۵ هجری قمری، مطرح بوده و تا به امروز ادامه دارد.

این بازار شاهد حضور دسته‌ها و هیئت‌های محلی در قالب سه هیئت زنجیرزنان، سینه‌زنی عرب و سینه‌زنی عجم است. لباس دسته‌ عرب مشابه دشداشه عربی است که در بالاتنه قسمتی مربع شکل از سینه آن باز شده تا سینه برای سینه‌زنی عریان بماند. رنگ لباس این دسته سیاه و نحوه عزاداری آنها سینه زنی با دو دست هماهنگ و با سرعت ریتمی تند مخصوص به خود است.

لباس دسته عجم کت و شلوار و پیراهن مشکی است. این دسته شانه به شانه یکدیگر حرکت کرده و با دست چپ کت را گرفته و با دست راست با ریتمی آرام در طی سه حرکت با صدای همآهنگ «هی هی» به سینه می‌زنند.

لباس دسته‌ زنجیرزنان نیز متشکل از پیراهن عربی و شلوار مشکی و گاه دامن عربی است. اعضای دسته فوق به فاصله چند متری یکدیگر حرکت کرده و با ریتمی خاص با سه ضربه پی در پی و هماهنگ به شانه می‌زنند. همچنین رسم است که در این مراسم‌ها از طبل و سنج و سایر اقلام عزاداری مرسوم، استفاده نمی‌شود.

آیین عزاداری تاسوعا و عاشورای حسینی در بازار جهانی تبریز، در پنجمین همایش ملی شورای سیاست گذاری ثبت میراث فرهنگی در سال ۹۱ در فهرست میراث ناملموس آثار ملی به ثبت رسیده است.

فریاد «یاابوالفضل» از زنجان

مراسم عزاداری زنجانی‌ها در حسینیه اعظم این شهر بزرگترین اجتماع عزاداری در ایران است. مراسم اصلی این حسینیه از عصر تاسوعا آغاز می‌شود و عزاداران با ریتم هماهنگ سینه‌زنی می‌کنند. از اذکار معروف این مراسم فریادهای «یاابوالفضل» عزاداران است. این مراسم در سال 1387 ثبت ملی شد.

این خانه عزادار حسین است

آخرین آیین از مجموعه آیین‌های مربوط به عزاداری سیدالشهدا که امسال ثبت ملی شد، مراسم‌های « روضه خانگی» است.

منبع: خبرگزاری فارس

انتهای پیام/