مشاور وزیر و مدیرکل حراست وزارت میراثفرهنگی، گردشگری و صنایعدستی نوشت: روز جهانی بناها و محوطههای تاریخی، فرصت مغتنمی است برای تجدید عهد با ارکان فرهنگ و هویت ایرانی، فرصتی برای بازشناسی ارزشهای سترگ تمدن کهن ایران که در این آثار تاریخی، بهویژه بناها و محوطههای تاریخی نهفتهاند. این روز، نه تنها یک مناسبت تقویمی، بلکه تجلی اهمیت حفاظت از میراثفرهنگی بهعنوان سند هویتی و فرهنگی ماست.
میراث تاریخی ایران همچون آیینهای تمامنما، جلوهگر شکوه تمدن، هنر و فرهنگ بینظیر این سرزمین است. آثار و بناهای تاریخی، شاهدان سکوت تاریخاند که سخن از تمدنها، دستاوردها و آفرینشهای مردمان این دیار دارند. این بناها، گنجینههای ناب فرهنگی و هویتی هستند که صیانت و حفظ آنها بهعنوان یک مسئولیت کلان ملی، وظیفهای فراتر از محدوده نهادها و مسئولین به شمار میرود و نیازمند همافزایی تمامی اقشار جامعه است.
نهادهای نظارتی و صیانتی در کنار پژوهشگران و فعالان این عرصه، با رسالتی خطیر در راستای حفاظت از این گنجینهها روبهرو هستند. آنها نه تنها بهعنوان مسئولان اجرایی، بلکه بهعنوان حافظان میراثفرهنگی، با تلاشهای پیوسته و سیاستگذاریهای هوشمندانه باید اقداماتی اساسی در جهت نظارت مستمر، حفظ و مرمت این آثار تاریخی انجام دهند. از این رو، اهمیت توجه به سیاستگذاریهای کلان فرهنگی در این حوزه و همزمان با آن، اجرای برنامههای عملیاتی و تحولی در حفاظت و مرمت این آثار، امری اجتنابناپذیر است.
در این مسیر، همکاری همهجانبه مردم، نهادهای علمی، فرهنگی و پژوهشی ضروری است. آگاهیبخشی به جامعه و تقویت حس تعلق و مسئولیتپذیری در برابر میراثفرهنگی، بایستی در رأس برنامههای فرهنگی قرار گیرد. مردم باید با احساس مسئولیت فردی و اجتماعی نسبت به آثار تاریخی خود، در پاسداشت این گنجینههای ملی مشارکت فعال داشته باشند. این همکاری، میتواند از طریق برگزاری نشستها، سمینارها و نمایشگاهها که همگان را در جریان اهمیت و ارزش این آثار قرار دهد، تحقق یابد.
امید است که با همافزایی تمامی ارکان جامعه و همکاری میان مردم و مسئولین، قدمهای استوار و مؤثری در جهت حفظ و پاسداشت این حریم مقدس برداشته شود، تا میراثگذشتگان با شکوهی مضاعف به آیندگان سپرده شود و درخت تناور تاریخ این سرزمین، همچنان سایهگستر بر سر نسلهای آینده باقی بماند.
انتهای پیام/
نظر شما