عبدالجبار کاکایی، چهره نام‌آشنای ادبیات و ترانه‌سرایی معاصر، به مناسبت ۲۷ شهریورماه و روز شعر و ادب فارسی و بزرگداشت استاد محمدحسین شهریار بیان کرد: سرآمدی شهریار چنان آشکار و مسلم است که وصف آن، گاه دشوار به نظر می‌رسد.

او با اشاره به عمق تأثیرگذاری آثار شهریار، افزود: شعر او از غربال ذوق عامه عبور کرده و چه در غزل‌های عاشقانه و چه در سروده‌های آئینی، حامل انعکاسی بی‌بدیل از فرهنگ و هویت ملی ایرانیان است.

کاکایی در ادامه گفت: شهریار، شاعری است که هم «علی ای همای رحمت» را سروده و هم «آمدی جانم به قربانت». مردم با چنین شاعری، نوعی احساس یگانگی و نزدیکی پیدا می‌کنند؛ شهریار با مردم عاشق می‌شود، همراه آنان نماز می‌خواند و آیین‌ها و باورهای زمان خود را گرامی می‌دارد.

وی با تأکید بر جایگاه استراتژیک شهریار افزود: شهریار به مثابه پلی میان فرهنگ آذری و ایرانی، اهمیت فوق‌فرهنگی دارد و در معدل‌گیری از سبک‌های شعری گذشته—خراسانی، عراقی و هندی—با حفظ فصاحت، جزالت و قدرت بیان، در زمره شاعران برجسته و کلاسیک‌کار است.

کاکایی درباره تفاوت شهریار با شاعران معاصر نیز گفت: برخلاف فروغی و فتحعلی‌خان صبا که به یک سبک محدود پرداختند، شهریار به صورت متساوی و متناوب از همه سبک‌های کلاسیک بهره برد. او کمتر درگیر موسیقی شد و شعرش، فارغ از موسیقی، در خوانش و قرائت، برتر و ماندگار است.

او در پایان تصریح کرد: امروز می‌بینیم شاعران با ورود به حلقه موسیقی مسیر زندگی ادبی خود را تغییر می‌دهند؛ اما شهریار بیشتر به شعر کلاسیک وفادار ماند و آثارش به رغم فاصله از موسیقی، همچنان در دل مردم می‌تپد و با فرهنگ ملی ایرانیان عجین است.

انتهای پیام/