مینا رستگار، برگزار کننده کارگاه «آثار ایران در موزه آرمیتاژ» که به مناسبت هفته گردشگری و در همدان برگزار شد در گفتوگویی با میراث آریا گفت: کارگاه آثار ایران در موزه آرمیتاژ، مربوط به آثار دوره ایلامیان است که از کاوشهای «دمرگان» و «رومن گیرشمن» بدست آمده و توسط گیرشمن به موزه آرمیتاژ رسیده است.
وی با اشاره به اشیا مهم ایرانی موجود در موزه آرمیتاژ افزود: یک سنگ وزنه مربوط به داریوش اول که از مقبره شاه نعمتالله ولی پیدا شده و توسط کنسول کرمان در سال ۱۹۰۷ به تهران و سپس به روسیه منتقل شده و همچنین فرش پازیریک، دیوارنگاره، تکوکهای اشکانی، سفال نوشته ۴۰۰ قطعه کاشی زرین فام دوره ایلخانی از امامزاده یحیی ورامین، سنگ آرامگاهی شبیه محراب، آثار فلزکاری سلجوقی و ایلخانی، پرترههای فتحعلیشاه، عباس میرزا و ناصرالدین شاه، تابلو نبرد سلطان آباد تنها بخشی از آثار ایرانی موجود در موزه آرمیتاژ هستند. ضمن اینکه موزهی آرمیتاژ بزرگترین مجموعهی نقرههای ساسانی در جهان را در اختیار دارد.
مینا رستگار در خصو موقعیت کشف نقرههای ساسانی اظهار داشت: موقعیت کشف نقرههای ساسانی نشان میدهد که این اشیاء در اصل بخشی از گنجینههای ظروف ساسانی و بیزانسی، جواهرات و سکهها بودهاند. باور بر این است که در قرون میانه، بازرگانان نقرهی ساسانی را به منطقهی رودخانهی «کاما» میآوردند تا آن را با خز و سایر کالاهای محلی مبادله کنند. برخی از این اشیاء نیز در زیارتگاههای محلی نگهداری شده و در آیینهای پرستشی به کار میرفتند.
این راهنمای گردشگری پژوهشگر درباره اصالت این آثار بیان کرد: از آنجا که نقرهی ساسانی در اروپا بسیار ارزشمند بود، در قرن نوزدهم صنعت جعل آثار به وجود آمد که گاهی جعلها بهسختی از آثار اصلی قابل تشخیص بودند. بنابراین، مجموعهی آرمیتاژ از این نظر اهمیت بیشتری دارد، زیرا اصالت بیچونوچرای آن با شرایط ثبتشده و مستندی که این آثار در آن کشف شدند، تأیید میشود. همچنین مطالعهی منظم فلزکاری ظریف ساسانی با «یاکوف اسمیرنوف» آغاز شد که در سال ۱۹۰۹ «اطلس آثار هنری ایران باستان» را منتشر کرد.
مینا رستگار سپس به مجموعهی نقرهی ساسانی که برای بخش شرقشناسی موزه آرمیتاژ اهمیت ویژهای دارد اشاره کرد و گفت: در سال ۱۹۲۲، نخستین نمایشگاه این مجموعه پس از تأسیس بخش «عتیقههای ساسانی» برگزار شد. این مجموعه توسط پژوهشگران برجستهی آرمیتاژ از جمله «ژوزف اوربلی»، رئیس بخش و سپس مدیر موزهی آرمیتاژ، که از خروج این مجموعه به خارج از کشور در سال ۱۹۳۲ جلوگیری کرد بررسی شد. همچنین همکار و دستیار نزدیک او، «کامیلا تروِر»، کارشناس برجستهی هنر هلنیستی شرق و ایران ساسانی، و شاگرد او «ولادیمیر لوکونین»، دانشمند برجستهی ایرانشناس و رئیس بخش شرقشناسی آرمیتاژ بین سالهای ۱۹۶۴ تا ۱۹۸۴، در این پژوهش نقش کلیدی داشتند.
این راهنمای گردشگری با تاکید بر ویژگیهای برجسته هنر ساسانی ایران یادآور شد: اثر منتشرشده با عنوان «هنر ساسانی ایران در سدههای سوم تا هشتم میلادی. مجموعهی موزهی دولتی آرمیتاژ» به ابتکار «کامیلا تروِر» آغاز شد و بعدها توسط «ولادیمیر لوکونین» ادامه یافت و کامل شد. این اثر همچنان بهعنوان منبعی بنیادین توسط پژوهشگران در سراسر روسیه و جهان شناخته میشود.
انتهای پیام/
نظر شما