به گزارش میراث آریا و به نقل از روابط عمومی اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی خراسان جنوبی، سید احمد برآبادی افزود: «در روستای اوجان شیوه بافت جاجیم با دستگاههایی شبیه دستگاههای پارچه بافی بوده و دارای کُلِ کار( محل قرارگیری بافنده و تجهیزات دار) و سایر اجزاء دارهای پارچه بافی است. شیوه نقش اندازی آن با استفاده از گُله کردن چله و نحوه پدال زدن تعیین می شود که این مورد عمومیت داشته اما در جاجیم انگشتی روستای اوجان، علاوه بر موارد مذکور، با کمک انگشتان دست و گرفتن متناوب تارها در رج های مختلف نسبت به ایجاد نقش های متنوع تر و مشکل تر اقدام می نمایند.»
او ادامه داد: «نقش های به کار رفته در جاجیم اوجان دارای زیبایی منحصر به فرد بوده و نسبت به نقوش سایر مناطق استان متفاوت تر می باشند. نوع نقش ها بالغ بر10 نمونه اصلی بوده که میتوانند در ترکیب با یکدیگر تنوع نقشی زیادی ایجاد کند. از جمله این نقوش می توان به تخته کَلو، تخته خُورد، تخته خید، گل تفتونی گل ُبر، تخته کَج کَج و... اشاره نمود.»
برآبادی گفت: «رنگ های مشکی و سبز و قرمز رنگ های غالب در جاجیم اوجان بوده و دلیل استفاده از این رنگ ها، زیبایی و برجستگی بیشتر این رنگ ها در مشخص نمودن نقش است.»
او بیان کرد: «قدمت جاجیم اوجان بر اساس مصاحبه های میدلنی و مستندات تاریخی به بیش از 200سال میرسد.»
این مهارت در تاریخ 29/11/98 در فهرست آثار معنوی کشور به ثبت رسید
انتهای پیام/
