فرزاد صدری، فعال فرهنگی و اجتماعی و مدیر گروه فرهنگی- اجتماعی صفای بهبهان، در گفت‌وگو با میراث آریا، گل نرگس این شهر را امضای بهبهان بر پیشانی ایران خواند و بر ضرورت ایجاد تعادل میان حفاظت کشاورزی و دسترسی عمومی به نرگسزارها تأکید کرد. 

او با اشاره به جایگاه نرگس در حافظه جمعی مردم گفت: گل نرگس نه صرفاً یک محصول کشاورزی، بلکه نماد مقاومت، زیبایی و اصالت منطقه است. محرومیت مردم از حضور در نرگسزارها، بریدن بخشی از ریشه خاطرات جمعی و دور کردن آنان از هویت محیطی خود است. 

صدری به حسرت مردم برای دیدن نرگسزارها اشاره کرد و افزود: تماشای گستره‌ای از طلوع در میان مزارع نرگس، تجربه‌ای است که باید برای نسل‌های آینده حفظ شود. محدودیت مطلق، دیوار بیزاری می‌سازد، نه دیوار حفاظت.  

این فعال فرهنگی و اجتماعی در ادامه صدای باغداران را بازتاب داد و با تأکید بر ضرورت حفاظت از پیازها و ردیف‌های کاشت گفت: هر قدم بی‌مورد، یک سرمایه‌گذاری چندساله را به خطر می‌اندازد. تخریب نرگسزارها نه تنها زیبایی را از بین می‌برد، بلکه منبع درآمد سالانه منطقه را نیز نابود می‌کند.  

مدیر گروه صفای بهبهان سپس راهکارهایی برای همزیستی مسالمت‌آمیز مردم و باغداران ارائه داد و یادآور شد: تخصیص مسیرهای میراثی و گردشگری در بخشی محدود از نرگسزارها برای بازدید و عکاسی و طراحی نمادین و هندسی با کاشت نرگس به شکل فرش گل و الگوهای فرهنگی برای افزایش جذابیت هنری از جمله این راهکارها هستند.

صدری خطاب به مردم و مسئولان گفت: اگر حق دیدن دارید، پس حق حفاظت از دیده‌ شدن را نیز دارید. اجازه ندهید فنس‌ها، خاطرات را زندانی کنند. نرگس باید بماند، هم در زمین، هم در خاطره.

این فعال فرهنگی تأکید کرد که سرمایه‌گذاری بر مسیرهای نمایشی نرگسزارها، علاوه بر حفاظت کشاورزی، بازدهی فرهنگی و گردشگری بلندمدت برای بهبهان به همراه خواهد داشت. 

انتهای پیام/