به گزارش میراث‌آریا، یاسر حمزوی مجری طرح پژوهشی «بررسی سیر اندیشه در مرمّت آرایه‌های معماری ایران» با اعلام این خبر گفت: این پژوهش، حاصل مطالعه مستمر، تحلیل تاریخی، بررسی اسناد، مطالعه میدانی و نقد گفتمان‌های نظری و اجرایی در حوزه مرمت آرایه‌های معماری ایران است. در این مسیر، تلاش شده است تا تحولات اندیشه‌ای، نهادی، فنی و فرهنگیِ مرتبط با مرمت آرایه‌های معماری، از دوره اسلامی تا دوران معاصر، با نگاهی جامع‌نگر تحلیل و بازخوانی شود.

مدیرگروه آرایه‌های معماری  و دانشیار پژوهشکده ابنیه و بافت افزود: نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که مرمت آرایه‌های معماری ایران، نه‌تنها فرآیندی فنی و تکنیکی است، بلکه بازتابی عمیق از تحولات اجتماعی، سیاسی، معرفتی و زیباشناختی در هر دوره تاریخی بوده است. در هر مرحله، شیوه‌های مداخله مرمتی، بازتابی از نوع نگاه جامعه به میراث، هویت، اصالت، و نسبت میان گذشته و حال بوده‌اند.

او اظهارکرد: در دوره اسلامی، مرمت، بخشی از زیست‌جهانِ سنتی بود؛ فرآیندی درونی، استمرارگرا و مبتنی بر تقدس مکان و تجربه استادکار است. در دوره پهلوی، با ورود نهادهای مدرن و دانش غربی، مرمت جنبه‌ای باستان‌شناسانه، نمایش‌محور و گاه بازسازی‌گرا یافت. پس از انقلاب اسلامی، مرمت در مسیر استقلال نهادی، بومی‌سازی علمی و تعمیق نظری قرار گرفت؛ به‌گونه‌ای که امروز شاهد ظهور گفتمان‌های میان‌رشته‌ای، توجه به منظر فرهنگی، مشارکت جوامع محلی و هماهنگی با اسناد بین‌المللی چون منشور ونیز و کنوانسیون ۱۹۷۲ یونسکو هستیم.

حمزوی گفت: آن‌چه در نتیجه این پژوهش برجسته می‌شود، دگرگونی مفهومی مرمت در ایران؛ نقش ساختارهای نهادی و دانشگاهی؛ ضرورت تلفیق سنت و علم؛ چالش‌ها و بحران‌های نوظهور؛ لزوم بازتعریف سیاست‌های کلان است.

انتهای پیام/