به‌گزارش میراث آریا، کاخ ورسای، یکی از شاخص‌ترین نمادهای معماری و قدرت سلطنتی فرانسه، بار دیگر رازهایی تازه را از دل خاک بیرون کشید. کاوش‌های جدید در بخش جنوبیِ مرکزی کاخ، نشانه‌هایی کم‌نظیر از مراحل اولیه ساخت‌وساز دوران لویی چهاردهم و تغییرات بعدی آن در سده‌های ۱۷ و ۱۸ میلادی را آشکار کرده است. این کاخ که در ابتدا شکارگاه کوچکی بود، با دستور لویی چهاردهم طی سال‌های ۱۶۶۱ تا ۱۷۱۵ در چند مرحله گسترش یافت و به کاخی باشکوه بدل شد. در دوره‌های بعد، لویی پانزدهم و لویی شانزدهم بیشتر بر دکوراسیون و فضاهای داخلی تمرکز داشتند و ساختار اصلی بنا تغییر چندانی نکرد.

باستان‌شناسان ایناپ اعلام کردند که در جریان کاوش‌ها، بقایای خندق پُر شده شکارگاه اولیه لوئی لو وو (معمار نامدار قرن هفدهم) کشف شده است. افزون بر آن، شبکه‌ای پیچیده از سازه‌های مدفون، از جمله پیِ گالری‌های ستون‌دار، نظام سنگی هدایت آب، گذرگاه‌های هیدرولیکی طاق‌دار، مخازن بزرگ جمع‌آوری آب و طاق‌های نیم‌دایره‌ای متعلق به اواخر دهه‌ ۱۶۰۰ شناسایی شده است.  این تراکم سازه‌ها، که بسیاری از آنها طی گسترش‌های بعدی کاخ مدفون شده‌اند، به پژوهشگران اجازه می‌دهد فرآیند دقیق تحول معماری این بخش را با ترتیب زمانی بازسازی کنند.

در بخش دیگری از همین بال، دیوار تاریخی موسوم به «دیوار لو وو» که زمانی نمای رو به باغ بوده، کشف شده است. همراه با این سازه، قطعاتی از چینی‌های وارداتی متعلق به اوایل دوره سکونت خاندان سلطنتی در ورسای نیز به‌دست آمده است. کاوش‌ها همچنین بقایای حوض دایره‌ای بزرگی را آشکار کرده که میان سال‌های ۱۶۶۸ تا ۱۶۹۰ در مرکز «حیاط بزرگ» قرار داشته و بعدها با ساخت بخشی از آپارتمان‌های ملکه از بین رفته است.

در محدوده «تراس شمالی» این کاخ نیز گودال‌های پُر شده‌ای کشف شد که شامل قطعات تزیینی و صدف‌های مادرِمروارید بود. این آثار احتمالا زباله‌های تخریب غار افسانه‌ای تِتیس هستند. این غار که محل استراحتگاه و نمایشگاه فواره‌های آبی بود، پیش از ساخت بال شمالی در ۱۶۸۵ تخریب شده بود.

یکی از چشمگیرترین یافته‌ها، دیوار پیِ ۱۷ متری است که با استفاده از سنگ‌نرده‌های بازیافتی ساخته شده. ابتدا تصور می‌شد این قطعات از غار تِتیس باشند، اما بررسی‌های جدید نشان می‌دهد که این دیوار احتمالا همان حائل قرن هجدهمی است که در طرح‌های معمار آنژ-ژاک گابریل دیده می‌شود و وظیفه آن جداسازی فضای عمومی باغ‌ها از مسیرهای عبوری درباریان بوده است.

ایناپ در بیانیه‌ای اعلام کرد: کاخ ورسای در طول تاریخ خود یک کارگاه دائمی بوده است، همواره در حال تغییر و توسعه. کاوش‌های اخیر پیچیدگی لایه‌های معماری مدفون را به‌خوبی نشان می‌دهد و اطلاعات ارزشمندی درباره سیر تحول این مجموعه منحصربه‌فرد ارائه می‌دهد.

انتهای پیام/