به‌گزارش میراث‌آریا به‌نقل از خبرگزاری مهر، فرهاد نظری مدیرکل دفتر ثبت آثار تاریخی ایران امروز 18 تیر 96 درباره علت ارائه نشدن پرونده‌ای در حوزه میراث طبیعی از جانب ایران در اجلاس کمیته میراث‌جهانی یونسکو، که در لهستان درحال برگزاری است، گفت: «زمانی که ما پرونده ثبت‌جهانی ارسباران را به یونسکو فرستادیم اعلام کردند که باید تکمیل شود و قرار شد مواردی به آن اضافه یا از آن کم کنیم؛ به همین دلیل، زمان ارائه آن در اجلاس میراث‌جهانی یونسکو به سال بعد افتاد. در موعد مقرر ما فقط می‌توانستیم نظرات کارشناسی کمیته را بگیریم، بنابراین بررسی جهانی شدن آن به سال بعد موکول شد.»
او ادامه داد: «پرونده نوشتن درباره میراث طبیعی ایران سابقه زیادی ندارد. اولین اقدام، نوشتن پرونده میراث طبیعی بیابان لوت بود. قبل از آن جنگل‌های حرا بوده اما چون مدیریت منسجمی نداشت احتمال پذیرفته شدن آن خیلی کم بود و ایران آن پرونده را برگرداند. میراث طبیعی در حوزه پرونده‌نویسی و آماده کردن محوطه‌ها و حفاظت و پلان مدیریت مثل میراث تاریخی نیست که متولی مشخصی داشته باشد و ایران نیز در این حوزه باتجربه نبود.»
نظری گفت: «میراث طبیعی وسعت زیادی دارد. وسعت بیابان لوت از بسیاری از کشورهای دنیا ممکن است بزرگ‌تر باشد یا در جنگل‌های هیرکانی ۱۷ منطقه را انتخاب کرده‌ایم که به‌عنوان پرونده زنجیره‌ای به یونسکو ارسال شود، یعنی ۱۷ مکان را که هر کدام در جایی از جنگل است باید مستندسازی کنیم و پوشش گیاهی آن را بررسی و ارزش‌های منحصربه‌فرد آن را مشخص کنیم و سهم مردم از بهره‌برداری از جنگل در پرونده معلوم باشد و... این کارها سنگین است و چون تمرین زیادی در حوزه ثبت میراث طبیعی نداشتیم بالطبع کار بزرگ و سختی است. گاهی متولی این نوع پرونده‌ها سازمان جنگل‌ها و مراتع است و گاهی سازمان محیط‌زیست. در برخی از جاها هم هیچ‌کدام متولی نیستند یا در برخی از جاها هر سه سازمان متولی هستند.»
او ادامه داد: «برقراری هماهنگی و مدیریت بین‌دستگاهی و اینکه جایی برای پاسخ‌گویی به یونسکو مشخص شود کار زیادی می‌برد و باعث می‌شود که تدوین پرونده‌های میراث طبیعی به‌تأخیر بیفتد. علاوه‌بر این‌ها، بهره‌برداری‌های متفاوتی از این مناطق می‌شود که کار را سخت‌تر می‌کند. برای مثال، اگر می‌خواهیم که پرونده دماوند را ارسال کنیم باید وضعیت معادن آنجا روشن شود، اینکه از چه ترازی به بالا دیگر نمی‌توانند کار کنند و یا معادنی که الآن هستند چطور باید مدیریت شوند. این کارها در حوزه میراث تاریخی کمتر است. شاید یکی از دلایلی که در طول ۴۰ سال اخیر کمتر به‌سوی ثبت‌جهانی میراث طبیعی رفته‌اند سنگین بودن کار تهیه پرونده آن باشد.»
مدیرکل دفتر ثبت آثار تاریخی سازمان میراث‌فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری افزود: «ما ناگزیریم که ظرفیت‌های فرهنگی و تاریخی و کشورمان را به دنیا معرفی کنیم. شاید در برخی از رشته‌ها حرفی برای گفتن نداشته باشیم یا کشورهای دیگر از ما جلوتر باشند، اما در این حوزه‌ها غنی هستیم و می‌توانیم روی آن‌ها مانور بیشتری بدهیم. فرهنگ و تمدن و میراث ماست که قامت ما را در عرصه جهانی بالا نگه می‌دارد؛ پس باید از حداکثر ظرفیت آن استفاده و میراث طبیعی‌مان را حفظ و ثبت کنیم.»
انتهای پیام/
