مهران حسنی کارشناس ارشد میراثفرهنگی و گردشگری در یادداشتی نوشت: در این بین، چهرههای ماندگار میراثفرهنگی، همان نگهبانان خاموش و پویای تاریخاند. انسانهایی که عمر گرانبهای خود را در راه احیا پاسداری و انتقال این مواریث سپری کردهاند، تا امروز ما و فردای فرزندانمان، بتوانیم همچنان از سرچشمه فرهنگ و تمدن ایران زمین سیراب شویم.
چهارمین دوره نکوداشت چهرههای ماندگار میراثفرهنگی کشور با شعار«ایران سرای امید» فرصتی است ارزشمند برای ادای دین به آنان که در قامت فرزندان صادق این سرزمین، میراثدار تاریخ و فرهنگ و حافظ هویت ملی ما بودهاند. این نکوداشت، صرفاً یک مراسم نمادین نیست؛ بلکه حرکتی است در راستای زنده نگهداشتن ارزشهای جاودانهای که هرگز نباید در گذر زمان به فراموشی سپرده شوند.
اهمیت این رویداد در آن است که نشان میدهد، قدردانی از بزرگان و پیشکسوتان میراثفرهنگی، تنها وظیفهای اخلاقی نیست، بلکه ضرورتی برای تداوم مسیر توسعه فرهنگی و اجتماعی و حتی اقتصادی کشور است. چنین نکوداشتهایی، چراغی روشن در برابر نسل امروز و فردا میافروزاند؛ چراغی که مسیر تعهد به میراثفرهنگی را با امید و انگیزه روشنتر میسازد. نسل جوان با دیدن و شنیدن نام این چهرههای بیبدیل، در مییابد که پاسداری از فرهنگ، نه یک انتخاب گذرا بلکه رسالتی ماندگار است، رسالتی که با عشق، ایمان و ایثار در تار و پود وجود این بزرگان تنیده شده است.
این چهرهها، سرمایههایی تکرار ناشدنیاند. هر یک از آنان چون نگینی بر تارک میراثفرهنگی ایران میدرخشند و یادشان، چه در زمان حیات و چه پس از آن، باید همواره در حافظه جمعی این ملت جاودانه بماند. برگزاری چنین آیینهایی، کمترین ادای احترام به آنان است، مشروط بر آنکه در حد یک مناسبت باقی نماند، بلکه به گفتمانی مستمر و برنامهای فراگیر برای معرفی و تکریم همیشگی بزرگان فرهنگ و تاریخ ایران بدل شود.
«ایران سرای امید» شعاری است که در متن این رویداد معنا مییابد، چرا که امید به آینده تنها زمانی پایدار خواهد ماند که ریشههای ما در گذشته استوار باشد. یادآوری تکریم چهرههای ماندگار میراثفرهنگی، نشان میدهد که ایران نه تنها سرزمین خاطرهها، که خانه امیدهاست، جایی که نسل به نسل، چراغ فرهنگ و هویت از دستان بزرگان به جوانان سپرده میشود، تا راه آینده را روشن سازد.
بیتردید، چهارمین نکوداشت چهرههای ماندگار میراثفرهنگی، خود به اثری ماندگار بدل خواهد شد، اثری که نه تنها به پاسداشت بزرگان میپردازند، بلکه پیام امید، تعهد و مسئولیتپذیری را در جان جامعه مینشاند. این یادداشت نیز به سهم خویش، پیشکش ناچیزی ا ست، در برابر عظمت آنان که عمرشان را وقف جاودانگی میراث این سرزمین کردند، سرزمینی که بی اغراق، همیشه و همچنان «سرای امید» خواهد بود.
انتهای پیام/
نظر شما