به گزارش خبرنگار میراث آریا، فرهاد عزیزی زلانی در کارگاه تخصصی مدیریت کاروانسراهای میراث جهانی که با حضور متخصصان حوزه میراث فرهنگی، مدیرعامل صندوق توسعه و احیا، مدیران سازمان برنامه و بودجه برگزار شد، با تشریح چارچوب استراتژیک مدیریت منسجم کاروانسراهای ایرانی اظهار کرد: کاروانسراهای ایرانی سرمایه‌های زنده فرهنگی و تاریخی‌اند؛ نمادهایی از پیوند انسان‌ها و اقوام در مسیر راه های تاریخی از جمله جاده ابریشم که باید از حالت صرفاً حفاظتی خارج شده و به مراکز فرهنگی- اقتصادی فعال تبدیل شوند.

مدیرکل پایگاه‌های میراث جهانی وزارت میراث فرهنگی افزود: مدیریت امروز این بناها باید میان حفاظت و بهره‌برداری، گذشته و آینده، اصالت و نوآوری تعادل برقرار کند تا هم میراث حفظ شود و هم پویایی اقتصادی و اجتماعی در آن شکل گیرد.

او، سه محور اصلی این رویکرد را مشارکت چندسطحی، انعطاف‌پذیری مدیریتی و پایداری فرهنگی‌اقتصادی عنوان کرد و گفت: هیچ الگوی واحدی برای همه کاروانسراها پاسخگو نیست و هر بنا باید بر اساس موقعیت جغرافیایی، ظرفیت گردشگری و نیاز جامعه محلی مدیریت شود.

عزیزی با تأکید بر خروج مدیریت کاروانسراها از مواجهه  موضعی تصریح کرد: دولت نقش سیاست‌گذار و تسهیل‌گر دارد، اما اقدامات عملیاتی باید ضمن رعایت ملاحظات و سیاست ها در سطح محلی و با مشارکت ذی‌نفعان انجام شود. جوامع محلی باید از مخاطب صرف به بازیگر اصلی حفاظت و بهره‌برداری تبدیل شوند.

مدیرکل پایگاه‌های میراث جهانی با اشاره به ضرورت ایجاد سامانه ملی اطلاعات کاروانسراها بر پایه GIS افزود: مدیریت هوشمند بدون داده ممکن نیست. این سامانه به ما کمک می‌کند تا وضعیت سازه‌ای، اقلیمی و مدیریتی هر کاروانسرا را به‌صورت دقیق رصد کنیم و بر اساس آن تصمیم‌های بهینه بگیریم.

او تشکیل شبکه ملی کاروانسراها با برند مشترک را گامی مهم برای توسعه گردشگری فرهنگی دانست و اظهار کرد: با ایجاد این برند، تجربه اقامت، موسیقی، صنایع‌دستی و غذای ایرانی در قالبی یکپارچه به گردشگران جهانی ارائه می‌شود و درآمد حاصل از آن به جوامع محلی بازمی‌گردد.

عزیزی درباره پایداری مالی نیز گفت: بدون پایداری اقتصادی، حفاظت از میراث معنا ندارد. پیشنهاد ما تشکیل صندوق حمایت از سرمایه‌گذاری میراث زنده است تا مردم، شرکت‌ها و ایرانیان خارج از کشور بتوانند به‌صورت شفاف در مرمت و بهره‌برداری از کاروانسراها مشارکت کنند و از امتیازات فرهنگی و اقامتی آن بهره‌مند شوند.

مدیرکل پایگاه‌های میراث جهانی در پایان تأکید کرد: اگر مدیریت کاروانسراهای ایرانی بر پایه دانش، مشارکت و انعطاف‌پذیری شکل گیرد، می‌تواند الگویی ملی برای سایر میراث جهانی کشور باشد. کاروانسرا نباید تنها یک کالبد باشد، بلکه باید نهادی زنده که گذشته را به آینده و میراث را به زندگی امروز پیوند می‌دهد.

انتهای پیام/