به گزارش میراث آریا، این روزها گه گفتمان اقتصاد کشور نیازمند بازنگری بسیار جدی است، وزارت میراث فرهنگی رویکردی جدی‌تر به خود گرفته و حمایت از توسعه اقتصاد روستاها با محور بومگردی و صنایع دستی را محور قرار داده است.

گفتمانی که امروز در میان دولت، مجلس و حتی در کلام ریاست جمهوری هم نقل می‌شود حمایت از اقتصاد روستاها با محور خوداشتغالی افراد در عرصه فرهنگ است، اقتصادی پایدار که امروزه در جهان توسعه یافته نیز از آن سخن رانده می‌شود.

چرا بوم‌گردی؟‌

صنایع روز به روز گسترش پیدا کرده و غالبا صنایع آب‌بر برای التیام بخشی به زخم های اقتصادی کشور جایگزین درمان‌های واقعی اقتصاد شدند و در نقطه نقطه کشور توسعه پیدا کردند و این توسعه منجر شد تا رشد مقطعی اشتغال منابع کشور را تهدید کند.

صنعت گردشگری و صنایع دستی جزو آن دسته از اقتصادهایی است که افراد می توانند با کمترین میزان سرمایه اولیه دقیقا در دل خانه‌های خود ایجاد کنند و این مقوله در زمانی که امروز با کمبود انرژی، ناترازی‌ها، خشکسالی و دیگر مشکلات روبرو هستیم، توانسته جایگزینی موثر و پایدار باشد.

امروزه اقتصاد نیازمند رشد کشور میتواند از دل روستاها آغاز شود همانگونه که اشتغال کشاورزی و دامداری در مقاطعی ایران را در اوج خود رسانده بود؛ امروزه صنایع دستی و توسعه بوم گردی‌ها و همینطور مشاغل مشابه می توانند منجر به پایداری شود.

این روزها که گفتمانی تحت عنوان طرح ملی «هر روستا، یک بوم‌گردی» با هدف حفظ جمعیت روستایی، تقویت اشتغال محلی، صیانت از فرهنگ و سنت‌های بومی و جذب گردشگران داخلی و خارجی در دستور کار وزارت میراث فرهنگی و گردشگری و صنایع دستی قرار گرفته، بوم‌گردی نه‌تنها عامل رونق اقتصادی، بلکه ابزاری برای بازتولید هویت فرهنگی در بستر توسعه ملی شده است.

تخصیص ۶ همت تسهیلات کم‌بهره برای رونق اشتغال روستایی و توسعه بوم‌گردی‌ها می تواند جریان تپنده‌ای در دل اقتصاد کشور و روستاها ایجاد کند، تسهیلاتی که مفاد آن بر اساس تفاهم‌نامه منعقدشده با بنیاد مستضعفان، ۳۵۰۰ میلیارد تومان تسهیلات کم‌بهره برای ۱۷۵۰۰ کارگاه کوچک و پروژه بوم‌گردی در نظر گرفته شده است و با اجرای آن، بیش از ۲۶ هزار فرصت شغلی جدید ایجاد خواهد شد.

دغدغه‌مندی مجلسی‌ها برای بوم گردی‌ها

مجلس آماده حمایت از توسعه بوم گردی‌ها و رشد اقتصاد روستاهاست مقوله‌ای که رحمت الله نوروزی نماینده گلستان در نشستی که اخیرا با مدیران بوم گردی‌های سراسر کشور داشت، آن را پراهمیت عنوان کرد و خواستار اصلاح سهم دولت و ارائه تسهیلات برای ارتقای خدمات گردشگری شد، همان مهمی که به نظر با اجرایی شدن تسهیلات بوم گردی‌ها محقق می‌شود.

البته نکته قابل توجهی که سیدمحمد پاک مهر نماینده خراسان شمالی نیز مطرح کرد، به همین مهم اختصاص داشت که مطالبات حوزه بوم گردی توسط وزارتخانه به طور جدی وارد لایحه شود تا مسیر تصویب آن هموارتر پیش برود.

دغدغه‌های دیگری که در این حوزه مطرح شد، توسط فیاضی نماینده مازندران بود، نکته جالب توجهی که سال‌های اخیر توسط رئیس جامعه بوم گردی کشور و مدیران وزارتخانه نیز بارها مطرح شده است، بررسی مسائل بوم گردی ها در کمیسیون اقتصادی مجلس به همراه دیگر دغدغه‌های این حوزه که حتما می تواند بخشی از نگاه کلان را به اثرگذاری این حوزه متمایل کند.

کارگروه تخصصی بوم گردی تشکیل شود، این همان دغدغه اساسی  محسن فتحی رئیس فراکسیون گردشگری مجلس در همین نشست تخصصی بود که باید ذیل این کمیسیون کارگروهی تخصصی شکل بگیرد تا بتواند اختصاصا مسائل بوم گردی‌ها را بررسی کند.

آنچه از گفتمان کلان اثرگذاران و سیاستگذاران حوزه گردشگری کشور به چشم می‌خورد نشان می‌دهد بوم گردی‌ها نه تنها جایگاه خود ار در صنعت گردشگری پیدا کرده‌اند بلکه در حوزه اقتصاد نیز توانسته‌اند خود را نشان بدهند. اما چگونه؟

کارخانه چندهزار نفره بوم گردی

آمار اعلام شده اقامتگاه‌های بومگ ردی کشور چهار هزار خانه است، رقمی که با در نظر گرفتن میانگین هر خانواده چهار نفر نشان می‌دهد اقتصاد 16 هزار نفر در کشور مستقیما از اقتصاد ناشی از حوزه بومگردی ارتزاق می‌کنند اما اکثر بوم گردی‌ها بخش مولدی در زنجیره ارزش صنعت گردشگری هستند درآمدهای دیگری مانند پذیرایی، مجریان برگزاری رویدادهای فرهنگی و صنایع دستی و سوغات نیز بخشی از این اقتصاد را شامل می‌شوند.

این دقیقا مصداق یک کارخانه بزرگ مولد است که در هر نقطه از ایران در حال تولید است، چیزی پیچیده و در عین حال ساده که می‌تواند علاوه بر درآمدزایی، مهاجرت معکوس به روستاها، ترویج فرهنگ و تقویت اثرگذاری زنان را داشته باشد.

اگر به فرض یک بوم گردی را در دل یک روستا در نظر بگیریم که در یک روز سه وعده غذایی را پوشش می‌دهد، خرید اقلاام اولیه را دارد، رویداد محور است و در خانه‌اش کارگاه و فروشگاه کوچکی از دست آفریده‌ها و صنایع دستی نیز برپاست و مسافرانش را با سوغاتهایی محلی مانند روغن بومی، شیرینی و ... بدرقه می‌کند، نشان می دهد که یک بوم گردی در یک روز با فعالیت عادی خود به شرط وجود گردشگری می توانند مولد و گرداننده اقتصاد باشد.

اقتصادی که امروزه دولت‌ها برای توسعه و رونق آن به عوامل متعددی وابسته هستند، می تواند در یک خانه بدون آنکه نیاز به تغییر سبک زندگی و سرمایه اولیه بسیار زیاد داشته باشد.

انتهای پیام/