رضا همتی معاون گردشگری استان تهران در یادداشتی نوشت: در همین چارچوب، درگذشت مرحوم اصغر ساروخانی، پیشکسوت خوشنام صنعت گردشگری کشور، ضایعهای است که نهتنها خانواده و نزدیکان ایشان، بلکه خانواده بزرگ گردشگری ایران را در اندوه فرو برد. چهرههایی از این دست، تنها مدیر یا فعال صنفی نیستند؛ بلکه بخشی از حافظه حرفهای و تاریخی گردشگری کشور محسوب میشوند.
افراد اثرگذار در گردشگری، معمولاً ویژگیهایی مشترک دارند؛ نخست، نگاه توسعهمحور و آیندهنگر. آنان گردشگری را صرفاً یک فعالیت اقتصادی کوتاهمدت نمیبینند، بلکه آن را ابزاری برای توسعه پایدار، تعامل فرهنگی، ایجاد اشتغال و ارتقای تصویر ملی کشور تلقی میکنند. مرحوم ساروخانی نیز از جمله چهرههایی بود که با چنین نگاهی، عمر پربرکت خود را صرف رشد و بالندگی صنعت گردشگری و هوانوردی کشور کرد.
ویژگی دوم این افراد، نقشآفرینی فراتر از جایگاه رسمی است. پیشکسوتان واقعی، حتی زمانی که مسئولیت اجرایی مستقیمی ندارند، همچنان بهعنوان مشاوران دلسوز، منتقدان منصف و همراهان صنف حضور دارند. مرحوم ساروخانی همواره بهعنوان یک مشاور امین و دغدغهمند شناخته میشد؛ فردی که هدفش نه منافع شخصی، بلکه کمک به توسعه صنف گردشگری و همافزایی میان فعالان این حوزه بود.
نکته مهم دیگر، اخلاقمداری و سرمایه اجتماعی است. صنعت گردشگری بیش از بسیاری از صنایع دیگر، بر اعتماد، ارتباط انسانی و اعتبار حرفهای استوار است. اخلاق حرفهای، صداقت، احترام متقابل و روحیه تعامل، از عواملی است که افراد اثرگذار را ماندگار میکند. مرحوم ساروخانی بهواسطه همین ویژگیها، از احترام و اعتماد گستردهای در میان فعالان گردشگری برخوردار بود و نام او با خوشنامی و اعتبار حرفهای گره خورده بود.
در کنار این موارد، نباید از نقش آموزش و انتقال تجربه غافل شد. اگرچه مرحوم ساروخانی پیشکسوت حوزه گردشگری بود، اما حضور مؤثر و مستمر او در عرصه آموزش، تربیت نیروی انسانی و انتقال تجربه به نسلهای جوان، بخشی جداییناپذیر از کارنامه حرفهایاش به شمار میرفت. توسعه گردشگری بدون سرمایه انسانی توانمند ممکن نیست و این مهم، جز با مشارکت فعال پیشکسوتان در آموزش رسمی و غیررسمی محقق نخواهد شد.
افراد اثرگذار همچنین معمولاً نوآور و خلاق هستند. آنها در برابر تغییرات، رویکردی ایستا ندارند و همواره بهدنبال راهحلهای نو برای عبور از چالشها هستند. صنعت گردشگری ایران، با وجود ظرفیتهای فراوان، با موانع متعددی مواجه بوده و هست؛ در چنین شرایطی، حضور مدیران و فعالان نوآور، نقشی کلیدی در حفظ پویایی و امید ایفا میکند. مرحوم ساروخانی از جمله مدیرانی بود که با نگاهی خلاقانه، به آینده این صنعت میاندیشید.
درگذشت چنین چهرههایی، فرصتی تلخ اما ضروری برای بازاندیشی در نحوه پاسداشت سرمایههای انسانی است. آیا از تجربه و دانش پیشکسوتان بهدرستی استفاده میکنیم؟ آیا سازوکارهای مؤثری برای ثبت، انتقال و تداوم تجربیات آنان وجود دارد؟ و آیا نسلهای جدید گردشگری، بهاندازه کافی با مسیر طیشده توسط این بزرگان آشنا میشوند؟
تسلیت درگذشت مرحوم اصغر ساروخانی، تنها یک پیام رسمی نیست؛ بلکه یادآوری مسئولیتی جمعی است. مسئولیت حفظ میراث حرفهای، اخلاقی و انسانی افرادی که بیادعا، عمر خود را صرف توسعه گردشگری کشور کردند. بیتردید، نام و اثر این پیشکسوتان در تاریخ گردشگری ایران باقی خواهد ماند و بهترین راه بزرگداشت آنان، ادامه دادن مسیرشان با همان صداقت، تعهد و نگاه توسعهمحور است.
انتهای پیام/
نظر شما