وي افزود: کشورهايي که در آنها سطوح بالايي از فقر به چشم مي‌خورد داراي منابع محدودند. آنها منابعي براي حضور در بازار نفت، اتومبيل‌سازي و ساير صنايع ندارند، اما منابعي براي توسعه گردشگري دارند.
نادعلي پور تصريح کرد: امروزه به گردشگري به مثابه ابزاري کارآمد در جهت شکوفايي اقتصاد جوامع و فائق آمدن بر پديده فقر نگريسته مي‌شود. از طرفي گردشگري در کنار تمام مزايايي که مي‌تواند براي جوامع فقير داشته باشد، ممکن است حاوي آثار و پيامدهاي منفي نيز باشد. گاه گردشگري تنها سبب غني‌تر شدن افراد غني شده و ممکن است فرصت‌هاي شغلي و اقتصادي اندکي براي مردم فقير به همراه داشته باشد.
وي افزود: نشت اقتصادي، وام‌ها و سرمايه‌گذاري‌هاي خارجي، مشاغل فصلي، تخريب محيط طبيعي و غيره از جمله عواملي هستند که گاه اثرات مثبت گردشگري را تا حدي خنثي مي‌کنند.
وي در مقاله خود به تعريف \"گردشگري حامي فقرا\" و بررسي تاثير گردشگري بر فقر، از منظر آثار مثبت و منفي آن پرداخته و در اين مقاله همچنين پيرامون نقش کسب و کارهاي کوچک و متوسط مقياس، تامين کنندگان، بخش خصوصي و دولتي در توسعه گردشگري حامي فقرا، سخن به ميان آورده است.
در اين مقاله به اقداماتي که بايد در جهت پياده‌سازي خط مشي‌هاي مربوطه انجام گيرد، اشاره شده و نهايتا چارچوبي جهت کنترل و نظارت بر اجراي پروژه‌ها پيشنهاد شده است./105
انتهای پیام/
