به گزارش میراثآریا، مرتضی رضوانفر، عضو هیئت علمی پژوهشگاه این مطلب را ۱۷ اردیبهشتماه ۱۴۰۴ در هفتمین نشست پیوندهای فرهنگی و تمدنی ایران و اوراسیا با عنوان «سعدی در فرارود» مطرح کرد و با اشاره تجربه ۱۱ ساله در مستندسازی کتیبههای فارسی گفت: کتیبهها بهعنوان مستندترین اسناد تاریخی شناخته میشوند، زیرا جعل نمیشوند، جابهجا نمیشوند و تغییری در آنها صورت نمیگیرد. به همین دلیل، در حوزههای مختلف مانند تاریخ تمدن، ارتباطات فرهنگی و معماری و دیگر زمینهها مورد استناد قرار میگیرند.
او با بیان این که نوعی «فارسیزدایی» در برخی مناطق آسیا و جهان روی داده است و متاسفانه بیشترین آسیب در داخل ایران دیده میشود، اظهار کرد: مثلاً در حالی که از کنار اقیانوس آرام تا اروپای شرقی، کتیبه اشعار فارسی در اماکن اسلامی دیده می شود اما اگر در حرم امام رضا (ع)، به دایرههای اولیه نگاه کنیم، کتیبه های اشعار فارسی و یا ترجمه احادیث و آیات به شعر فارسی را میبینیم اما در دایرههای اخیر، حتی یک کتیبه فارسی دیده نمیشود. فارسیزدایی بصورت غیر عامدانه از اماکن مذهبی آغاز شده است. همچنین در مساجدی که در این اواخر توسط شهرداریها، سازمان اوقاف، وزارت راه، وزارت مسکن و شهرسازی، سازمان تبلیغات و جهاد وکشاورزی ساخته شده است، کتیبه های فارسی جایگاهی ندارند.
رضوانفر در ادامه سخنرانی به ارائه نمونه های شعر سعدی در مساجد و آرامگاه های چین، کشورهای شبه قاره، آسیای میانه، فرارود، قفقاز و آسیای صغیر پرداخت.
در هفتمین نشست پیوندهای فرهنگی و تمدنی ایران و اوراسیا با عنوان «سعدی در فرارود» که با همکاری کارگروه ادبیات انجمن ایران شناسی و موسسه مطالعات ایران و اوراسیا (ایراس) در محل موسسه ایراس برگزار شد، اصغر دادبه، ابراهیم خدایار، محمود جعفری دهقی و مهدی سنایی به ارائه سخن پرداختند.
انتهای پیام/
نظر شما