رنگین کمان اقوام در جشن بوم‌گردی‌ها در دل خاک تا بوم ایران

گروهی ‌که در حال حاضر به آنها بوم‌گردی می‌گویم و قبلا خوشه‌سار نامیده می‌شدند. بخشی از فعالان گردشگری که در زادبوم خود، تجربه زندگی محلی را در میان اقوام مختلف برای گردشگران روایت می‌کنند.

مجتبی گهستونی، فعال رسانه در یادداشتی نوشت: «خوشه سارهای» بومگردی آمده بودند تا بوم‌گردی‌های امروز به تکامل برسند.

گروهی ‌که در حال حاضر به آنها بوم‌گردی می‌گویم و قبلا خوشه‌سار نامیده می‌شدند. بخشی از فعالان گردشگری که در زادبوم خود، تجربه زندگی محلی را در میان اقوام مختلف برای گردشگران روایت می‌کنند.

بوم‌گردی‌ها، با راه‌اندازی یک شبکه سراسری در ایران، گردشگری بومی را برای مردم سرتاسر جهان به یادگار گذاشتند که امروزه به نام جامعه بوم‌گرد معروف هستند.

با گذشت دو دهه از پدید آمدن اقامتگاه‌های بوم‌گردی، سرانجام نخستین گردهمایی رسمی این جامعه با عنوان "جشن ملی بوم‌گردی‌ ایران" در کرمان، با تأکید بر اهمیت بوم‌گردی و با شعار «از دل خاک تا بوم ایران» برگزار شد تا به قول وزیر میراث‌فرهنگی گردشگری صنایع‌دستی، بوم‌گردی‌ها؛ منجر به بازنمایی هویت تمدنی ایران شوند، چون ایران را باید از بطن روستاها و ریشه‌های اصیل فرهنگی‌اش شناخت.

سید رضا صالحی‌امیری، باور دارد که بوم‌گردی فراتر از یک صنعت است؛ این پدیده فرهنگی-اقتصادی، عصاره زنده تمدن ایران‌زمین است که باید از دل روستاها و جوامع بومی احیا و بازشناسی شود.

چون بوم‌گردی صرفاً محل اقامت نیست، بلکه مرکز زنده بازتولید هنر، ادبیات، فرهنگ و مهمان‌نوازی ایرانی است.

خوشه‌سارهای بوم‌گردی پا به میدان گذاشته‌اند تا یکی از فرصت‌های گردشگری پایدار به‌دست آید و به همین خاطر است که شاهد رشد خانه‌های بوم‌گردی در ایران هستیم.‌

برای گردشگران ورودی و حتی داخلی، کسب تجربه زندگی در محیط‌های سنتی و بومی به یک سلیقه (گونه) تبدیل شده است.

بوم‌گردی‌ها، به احیای بافت‌های تاریخی و سنتی، ایجاد درآمد مکمل برای محلی‌ها و روستانشینان، بازآوری فرهنگ‌های از دست رفته، حفظ و معرفی ابزارها، ساخت و ساز و مرمت خانه‌های روستایی با سبک و سیاق سنتی و محلی، گسترش اکوموزه‌ها با هدف حفظ زندگی و فرهنگ‌های پیشین در مناطق مختلف که تضمینی برای توسعه فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی در سایه گردشگری است تاکید دارند. 

در سال‌های اخیر وجود و فعالیت ۳۷۰۰ اقامتگاه بوم‌گردی رسمی در چهارگوشه ایران، فرصت مناسبی برای اشتغال، کارآفرینی کسب‌وکارهای کوچک، ایجاد درآمد پایدار برای خانواده‌ها، گسترش مراودات با فرهنگ‌های، تقویت حس تعلق را فراهم آورده است و نه تنها مانع  مهاجرت روستاییان به شهرها شده، بلکه موجب بازگشت بومی‌ها به زادبوم خود شده است.‌

به طور مثال در سفری که به جریره قشم داشتم، شاهد دهها بوم‌گردی در لافت، سهیلی، دیرستان، درگهان و.‌.‌. بودم که برخی از آنها توسط بومی‌ها و برخی دیگر توسط دیگر پیشرانهای گردشگری که سایر نقاط ایران آمده بودند مدیریت می‌شدند. چون بوم‌گردی ها گام موثری در راستای توسعه پایدار برمی‌دارد و بومی ها این مهم را حس می‌کنند.‌

شبکه بوم‌گردی‌ها با هدف زنده کردن و توسعه فرهنگ بومی با استفاده از نیروهای محلی، برای جذب گردشگران کار خود را شروع کرده و برنامه‌هایی قابل اجرا برای رشد کیفی این بخش از گردشگری کشور در نظر دارند.

تمامی فعالان این شبکه به همراه همسر و فرزندان خود و حتی دیگر اعضای خانواده مثل مادر، پدر، خواهر و برادر در خانه‌هایی که از میهمانان پذیرایی می‌کنند مستقر بوده و به پذیرایی از گردشگران می‌پردازند. 

ما در کرمان و نخستین جشن ملی بوم‌گردی‌های ایران، به میان منتخبی از بهترین بوم‌گردی‌ها آمدیم که خود از جمله خالص‌ترین دوستداران میراث‌فرهنگی و گردشگری از حافظان محیط‌زیست هم به‌شمار می‌آیند.

انتهای پیام/

کد خبر 1404030300100
دبیر مرضیه امیری

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha