به گزارش میراثآریا، مهدی حمیدی رئیس دفتر تحقیقات کاربردی فراجا و از سخنرانان این نشست که روز سهشنبه ۱۰ تیر ماه با حضور جمعی از فرهیختگان و علاقهمندان تاریخ یزد برگزار شد، ضمن اشاره به این که نوجوانان برای رشد سالم روانی و اجتماعی، نیازمند برخورداری از اعتماد بهنفس و عزتنفس هستند، گفت: نقش پدر در شکلگیری این ویژگیها بسیار حائز اهمیت است.
رئیس دفتر تحقیقات کاربردی فراجا گفت: مطالعات روانشناختی نشان میدهد که پسران بیشتر نیازمند دریافت تأیید، تحسین و بازخورد مثبت از سوی پدران خود هستند، در حالی که دختران، بیش از هر چیز به محبت، توجه عاطفی و ارتباط فیزیکی مانند نوازش از طرف پدر نیاز دارند.
حمیدی با اشاره به این که از منظر آموزههای دینی و سیره پیشوایان اسلامی، امام حسین (ع) نمونهای برجسته از رعایت این اصول تربیتی در ارتباط با فرزندان خود بوده است، گفت: ایشان با رفتارهای محبتآمیز، حمایتگرانه و متناسب با نیازهای روانی فرزندان، الگویی کامل از پدری مسئول و آگاه ارائه دادهاند.
در ادامه این نشست مرتضی وزیری، سرهنگ بازنشسته فراجا و از دیگر سخنرانان این مراسم ضمن اشاره به این که پدیده عزاداری در فرهنگ ایرانی، پیشینهای کهن دارد که ریشههای آن به دوران پیش از اسلام بازمیگردد، گفت: یکی از نمادهای برجسته این فرهنگ، لاله واژگون است که در آثار هنری، نقوش کتیبهها و روایتهای تاریخی قابل مشاهده است.
طبق افسانهها و باورهای اسطورهای، این گل در گذشته بهصورت ایستاده بوده، اما پس از کشته شدن سیاوش، از چهرههای تراژیک اسطورههای ایرانی، واژگون شده و نمادی از اندوه و عزاداری شده است.
وزیری ضمن اشاره به این که با ورود اسلام به ایران و در دوران حضور ائمه اطهار (ع)، آیینهای سوگواری برای شهیدان بهویژه امام حسین (ع) به اشکال مختلف، عمدتاً در قالب مراسم ساده و غیررسمی، برگزار میشد، گفت: نقطه عطف در رسمیتبخشی به آیینهای سوگواری حسینی، دوران صفویان بود.
او با بیان این که این سلسله مذهب تشیع را مذهب رسمی کشور اعلام کرد، تصریح کرد: در این دوره، وقفنامهها، تأسیس هیئتها و ساخت فضاهای مذهبی برای عزاداری به شکلی سازمانیافته در ایران شکل گرفت.
این سرهنگ بازنشسته فراجا با اشاره به این که در دوران زندیه، سنت تعزیهخوانی بهعنوان شکلی نمایشی از سوگواری امام حسین (ع) احیا شد و بهمرور توسعه یافت، گفت: این دوره را میتوان نقطه آغاز احیای جدیتر مناسک نمایشی عزاداری در ایران دانست.
او با بیان این که در عصر قاجاریه، بر گستره و تنوع آیینهای عزاداری افزوده شد، خاطرنشان کرد: عناصری نظیر پوشیدن لباس مشکی، مصرف چای و قلیان در مجالس سوگواری و نیز قمهزنی، به تدریج به بخشی از آیینهای متداول تبدیل شد.
وزیری ضمن بیان این که با روی کار آمدن پهلوی اول، روند مواجهه حکومت با عزاداری تغییر یافت، بیان کرد: در آغاز، با حفظ برخی مظاهر مانند موسیقی حزنانگیز، مجالس عزاداری بهطور محدود ادامه داشت.
این سرهنگ بازنشسته فراجا در پایان با اشاره به این که به دلیل سیاستهای نوسازی و مدرنیزاسیون و نیز نگرانی از استفاده سیاسی از این مجالس علیه حکومت، محدودیتهایی برای عزاداریها اعمال شد، خاطرنشان کرد: با این حال، در مواردی مجوزهای رسمی نیز صادر میشد.
انتهای پیام/
نظر شما